Mengelpoezy. Deel 2

[p. 288]

Ter bruilofte van den heere Jans Swaan, en mejufvrouwe Maria Mees.

De Swaan, op eene Mees verliefd aan de Amstelvliet,

Kwynt krank van min, en poogt tot zynen wensch te raaken;
Terwyl Dione, aan wie de Swaan gewyd is, 't blaaken

Van zyne borst verkwikt, tot troost in zyn verdriet.

't Bevallig Meesje, dat zich, schuw voor hem, in 't riet

Zo lang verschool, durft hem nu onbeschroomd genaaken,
Daar 't zich gerust mag met haar trouwen Swaan vermaaken,

Wiens zuiv're deugd verdient dat hy haar min geniet.

Nu mag de Swaan zich in een stroom van weelde baaden,
Heen streevende, met heil van blydschap overlaaden,

Voor wind voor stroom, terwyl hy wyd zyn bruiloft in.

Hoor de Amstelnimfen, met de Huwlyksreijen, kweelen:
Zy spellen dat zyn Mees zal jonge Swaanen teelen

Tot glory van zyn Stam, tot heil van zyne min.

Verëend den XIX^den van Grasmaand, MDCCVII.