|
| |
| |
| |
Op het huwelyk van den heere Philippe de la Fontaine, en mejufvrouwe Anna Wolfgang.
Zo treed Fontein dan meê in 't heilig Echtverbond,
Die nooit zyn ziel zo diep, zo teêr getroffen vond,
Van 't Vrouwenbeeld en haar bekoorelyke lonken,
En al de aantreklykheên zo mild aan haar geschonken,
In Paradyslucht, van den grooten Zegenaar,
Die de eerste Bruiloftswys aanhief voor 't eerste Paar,
Den Bruigom maakte van verbaasdheid opgetoogen;
Hy zag, en twyfelde, mistrouwende zyne oogen,
De Schoone voor hem staan, die straks, door kracht van min,
's Mans hert vermeest'ren kon; en d'eernaam van Mannin
Hier door verkrygende, aan haar Erfnakomelingen
De heirbaan toonde, om meê naar dien triomf te dingen.
| |
| |
De aanminnige Anna, noch in 's leevens dageraad,
Zo voegchely van leest, van zeden als gelaat,
Waar in haar goedheid, geest en deugd is klaar te leezen,
En al wat ooit wierd in een kuische Maagd gepreezen,
Behaalt die zegepraal meê op haar Bruigoms hert.
Daar 's niets in haar, waar van hy niet verwonnen werd,
En niets in hem, waar meê hy kan zich zelf verweeren.
Hy, die zo sterk scheen, laat zich van een Maagd verheeren;
En, zich noch vleijende in zyn nederlaag, smeekt hy
Als 't overwonnen past, om gunst en medely
Zyn Overwinster, die zich fier houd voor zyn klaagen.
Maar Anna, vreest gy niet de heimelyke laagen
Van uw Verwonneling, daar ge op uw zege stout
En zorg'loos, licht te veel uw eigen kracht vertrouw?
Och! vrees vry; 't los geluk kan voor en tegen loopen;
En alles is door zweet en goed beleid te koopen;
Terwyl de hoopende hardnekkig alles waagt,
Den kans doet keeren, en de zege met zich draagt.
't Gelukt hem, en gy moet u eind'lyk overgeeven
Op uwe beurt: wat baart het vrucht'loos tegenstreeven?
Hoe noode dat gy van uw waarden Vader scheid,
Die op u rusten liet de zorg van 't huisbeleid,
Hoe zeer gy hem wenscht tot een levenssteun te strekken;
Hem, die u 't leeven gaf; noch voelt ge u zelve trekken
Van sterker magt, die tot het Huw'lyk u beriep,
En volgt de Man na, dien de Hemel voor u schiep.
Ja, volg hem na, (hy 's waard van u te zyn verkooren)
Hem, die als gy wierd uit zo braaven Stam gebooren:
| |
| |
Hy is uw weêrmin waard; ja hy, die van zyn jeugd
God leerde kennen, en zyn scheps'len, uit de deugd,
En 't billyk oogmerk van den Schepper te beminnen,
Om nooit, als in zyn Naam, het Huw'lyk te beginnen;
Het heilig Huwelyk, dat, van Hem ingewyd,
Al 't menschdom en 't heelal voor ondergang bevryd,
Geslachten, stammen smelt in een, en aan doet groeijen.
Wat zegestroomen staan van zelf u toe te vloeijen
Uit uw Fontein, terwyl gy met hem maar alleen
Hoopt op de Heilfontein des leevens, die verscheen
Op 't Galileesche feest, met duizend vruchtb're straalen
Van hartverkwikkend nat, en vreugde zonder paalen.
Zo moet uw Bruiloft van dit Euangelylicht,
Waar voor 't verzierde licht van Hymens fakkel zwicht,
O Eensgezinde! zyn gezegend en omscheenen,
De vrucht verwachtende van uw volmaakt verëenen.
Uw blydschap, vrede en rust zy ongestoord; uw min
Bestendig, en in 't eind zo schoon als in 't begin.
Zo moet nooit leevens last te zwaar uw Huw'lyk drukken.
Zo moet u alles, wat gy onderneemt, gelukken.
Getrouwd den XXIIIIsten van Zomermaand, MDCXCIII.
|
|
Auteursrechtvrij