Mengelpoezy. Deel 2

[p. 57]

Ter bruilofte van den heere Pieter Blaaupot, en mejuffrouwe Helena de Bruin.

Hy is dan Bruigom, die van trouwe min aan 't kwynen
Schynt als de sneeuw voor 't vuur der zonne te verdwynen?
Zyn hart verteert zich zelf in d' aangenaamen gloed
Van zyn Beminde, die verövert zyn gemoed,
Ja, in haar geest en deugd en vriendelyk vermoogen
Van haar gezicht, hem houd gestaadig opgetoogen.
De schoone Helene speelt, als 't voorwerp van zyn min,
Geduurig nacht en dag in zyn verliefden zin,
Daar hy, bespieg'lende al haar glans en zyne smarte,
't Geliefd en schoone Beeld maalt dieper in zyn harte:
De Min schaakeert de verf, daar hy 't bekoorlyk schoon
Van aanschyn, mond en hals en boezem stelt ten toon:
De lonken van haar oog verstrekken voor penseelen.
Deez' harssenschildery, die zyne min kan streelen,
Braveert Apelles kunst; hier maalt hy, door natuur,
Daar hem de liefde noopt, het voorwerp van zyn vuur.
Wat is de Minnaar ook hardnekkig in 't verbeelden!
Hy, opgetoogen in een zee van minneweelden,

[p. 58]

 

Aanschouwt zyn Schoone, die de weêrstraal van zyn gloed

 

Ontfing, eer zy het wist, in 't maagdelyke bloed,

 

Waardeerende zyn kunst, zyn trouw en schrand're zinnen,

 

En zo veel gaaven, daar hy zich door doet beminnen

 

In d'opgang van zyn jeugd, in 't blaakenst van zyn tyd.

 

Zy voelt nu meê een zoete, een aangenaamen stryd.

 

Zy zucht, en in die zucht kan hy haar weêrmin hooren.

 

Haar hart dat fier en koud voor eeuwig scheen bevrooren,

 

Is nu gewenscht ontdooid gelyk het winterweêr:

 

't Wierd buigzaam, 't wierd gedwee, ja, gantsch verliefd en teêr.

 

Zy valt den Bruidegom, door 't minnelyk ontfarmen,

 

Zo vriend'lyk als verliefd in zyn verlangende armen,

 

En hy ontfangt met vreugd de langgehoopte Bruid,

 

In wie de blydschap straalt ten oog en aanschyn uit:

 

En zo haar vriendlyk hart nu zou noch iets mishaagen,

 

't Moet zyn om dat zy heeft te lang hem afgeslaagen;

 

Terwyl hy 't zyne voelt ontsteld van minnepyn.

 

Nu heeft hy 't wezen, dat hy eerst bezat in schyn;

 

Dat wezen, dat zyn echt zal vreugd op vreugd bereiden.

 

Gaat heen, Gelieven, daar de Liefde u zal geleiden;

 

De dageraad verschynt met een verliefden lagch,

 

Om uwe vreugd te zien, veel vroeger als hy plag.

 

Gaat heen, daar u de Min zal koest'ren in de weelden.

 

't Gaat wel. Versiert uw huis met leevendige beelden.

Voor N.N.

Den XIII^den van Sprokkelmaand, MDCLXXXV.