Mengelpoezy. Deel 2

[p. 16]

Op het huwelyk van den E. bruidegom Nicolaas Buitendoor, en de E. bruid Sara de Canjoncle.

Fiere Sara, schoone Bruid,
Heeft de Liefde uw hart gebuit?
Zult gy 't maagdelyke leeven
Voor den naam van Vrouw nu geeven,
Om een Man uw gunst te biên?
Is het mooglyk, kan 't geschiên?
En uw afkeer dus verkeeren?
Kon de Min u zo verheeren?
Acht gy dan uw Vryheid niet?
Vryheid, vryër van verdriet
Dan het Huwlyk, daar 't verbinden
Vaak doet moeite en zorgen vinden?

[p. 17]

 

Doch ik lees uw antwoord licht

 

Uit uw vriendelyk gezicht:

 

Hoe de Liefde wierd verwinnaar,

 

Als de trouwheid van uw Minnaar

 

Uwe fierheid had verkracht,

 

En tot deernis u gebragt:

 

Hoe gy, op zyn dienst en klaagen,

 

't Zoet en 't zuur van d'Echt wilt draagen:

 

Dat uw Bruigom is verheugt

 

In uw gaaven, in uw deugd

 

Nu vernoegd en opgetoogen,

 

Daar de klaarheid van uwe oogen

 

Hem tot zulk een spiegel strekt,

 

Die hem zyn geluk ontdekt,

 

Dat u keurde en kon bekooren,

 

Schoon zyn moed vaak scheen verlooren,

 

Van zyn ongeduld vervoert.

 

Zorgen hielden hem beroerd

 

Tusschen hoopen, tusschen vreezen,

 

Of gy zoud zyn smart geneezen.

 

Voer hy over 't ruime vlak,

 

Door gevaar en ongemak,

 

Op de tuimelende baaren,

 

Hy kon 't Y, geen Min ontvaaren:

 

Hier stond hem uw liefde dier,

 

't Water stookte slechts zyn vier:

 

Venus wierd uit zee gebooren:

 

Hier kwaamt gy hem staâg te vooren,

[p. 18]

 

In een aangenaamer schyn,

 

Doch tot meerd'ring van zyn pyn.

 

Heelde en hielp hy 's lyders wonden,

 

Zyne bleeven onverbonden,

 

Buitendoor vond troost noch raad

 

Voor 't inkankerende kwaad;

 

Tot de Min, met hem verleegen,

 

Onder Vorst Neptunus zegen,

 

Hem weêr bragt aan d'Amstelvloed,

 

Daar gy nu zyn leed verzoet,

 

En al 't bitterlyke karmen,

 

Door het minnelyk ontfarmen.

 

Dus wierd dan uw hart gebuit,

 

O bekoorelyke Bruid!

 

Leef nu zonder tegenheden

 

Staâg in liefde, vreugde, en vreden.

 

Hemel die dit huwlyk sloot!

 

Zegen myne Speelgenoot.

Den XIV^den van Sprokkelmaand,

MDCLXXVII.