Mengelpoezy. Deel 1

[p. 313]

Aan den zelfden heere; toen zyn E. myn treurspel Nikomedes ten tooneele voerde.

Terwyl myn Zangster aan uw Nederduitsch Gedicht,
Dat elk alom waardeert, Heer Pluimer, is verpligt;
Daar zy, uit liefde tot de Poëzy gedreeven,
Van ver u in uw zoch vaak poogde na te streeven,
Wyd ze aan uw Zangheldin, in heusheid nimmer moê,
De kunst waardeerende, u haar Nikomedes toe.
Hy poogt op ons Tooneel noch eens te zegevieren,
En, in de schaduw van uw bloeijende lauw'rieren,
Bevryd te wezen voor de blixems van den nyd
En afgunst, die den roem der eed'le deugd bestryd.
Reik hem uw hand; hy zal der Nederland'ren ooren,
In zyn grootmoedigheid en oorlogsroem herbooren,
Behaagen ruim zo schoon gelyk hy deê voorheen.
Gemoedigd door die hoop, komt hy ter Schouwburg treên:
En schoon 't zyn lot was dat hy t'onrecht wierd mispreezen,
't Is hem genoeg, mag hy by u in achting wezen.

MDCXCII.