Mengelpoezy. Deel 1

[p. 237]

Aan jongkvrouwe Margareta . . . . op haar E. verjaaren.

Niets kan myn geluk bepaalen,

Nu het my gebeuren mag,

Met uw schoonheid, af te maalen,

't Uur dat u eerst leeven zag:

Nu dat in myn hart komt daagen,

En voor myn verliefd gezicht,

Met een wenschelyk behaagen,

Uw, ja uw Geboortelicht:

't Licht dat eerstmaal kwam ontdekken

Aan 't heelal uw schoon gelaat,

Waar gy meê tot u zoud trekken

Yders liefde; en buyten haat

Zo veel harten als 'er oogen

Uw volmaaktheid zouden zien;

Daar my ziel in opgetoogen,

Eeuwig u myn dienst komt biên.

Duizenden van braave zeden

Heeft Natuur aan u besteed,

Duizenden bevalligheden,

Overschoone Margareet,

[p. 238]

 

In uw aanschyn in uwe oogen,

 

Die, met lodderlyken zwier,

 

Lonken schieten, wier vermoogen

 

Sticht een minnevier op vier;

 

In het blos van uwe wangen,

 

In de karssen van uw mond,

 

Kweekende een verliefd verlangen,

 

Zynde in d'eêlsten leevensstond;

 

Recht om 't zoet der min te smaaken!

 

Maar, helaas! op deeze wys

 

Helpt gy yder aan het blaaken,

 

En blyft zelf zo koud als ys.

 

Denk, ô Schoone! eens om te paaren,

 

Denk hoe dat uw leevenstyd,

 

Telkens als ge u ziet verjaaren,

 

Eindelyk daar heenen glyd:

 

Denk, ja denk dat met uw leeven,

 

U zo veel bekoorlykheên

 

Niet zo ryklyk zyn gegeeven,

 

Om dat gy ze zoud alleen

 

Slyten zonder ooit te minnen.

 

'k Wensch, eer dat gy weer verjaart,

 

U verandering van zinnen,

 

En zo veel geluk op aard

 

Als gyzelve kunt begeeren,

 

Uw Geboortedag ter eeren.

Ten verzoeke van den Heere N.N.