Mengelpoezy. Deel 1

[p. 140]

Op het eerste verjaaren van jongkvrouwe Helena van Zon.

Blonde Leentje zoete bekje,
Die in 's aanschyns ommetrekje,
In het tedere gelaat,
Schooner als de dageraad,
Geeft, met groote hoop, te leezen
Hoe volmaakt uw glans zal wezen,
Hoe beminnelyk, hoe groot,
Als uw schoone Naamgenoot;
Straalende uit uw lodd're lichtjes
Duizend onweêrstaanb're schichtjes,
Waar meê gy op eenen stond
Lichtlyk duizend harten wond,
Duizenden, met duizend pynen
Laat om u volmaaktheid kwynen:
Gaat het naar myn Profecy
Op uw eerste Jaargety,

[p. 141]

 

'k Zie u vol aanvalligheden,

 

Reeds van yder aangebeden;

 

En een goddelyken geest

 

In een welgemaakte leest,

 

Daar de roozen op uw kaaken

 

Onverwelkbaar bloeijen, blaaken:

 

'k Zie uw minnelyken mond

 

Frisscher als den morgenstond;

 

Hemelval en honig slippen

 

Van uw lieve en lekk're lippen,

 

En Vrouw Moeders hart verheugd

 

Om uw gaaven, geest en deugd;

 

Daar ze in u, van elk gepreezen,

 

Ziet haar eigezelf verreezen,

 

Haar verlooren jeugd bepaald,

 

En met woeker ingehaald.

 

Dan zal u myn Zangster groeten,

 

En op hooger toon ontmoeten;

 

En uw eerste leevenslicht

 

Schooner blinken in myn Dicht.

In Bloeimaand, MDCXC.