Mengelpoezy. Deel 1

[p. 30]

Op den heere m^r. Joan de Wit, raadpensionaris van Holland, enz.

Als 't opgeruide volk sloeg, met den moord, de handen
Aan Hollands Steunpilaar, het heil der vryë Landen,
Aan d'onbevlekte Wit, dien Cato van den Raad,
Toen viel, helaas! met hem zo groot een licht van Staat
Als in alle eeuwen op het aardryk kwam te daagen;
Een Cicero, die de eer der Vryheid heeft gedraagen:
Zy sprak door zynen mond, en leefde door zyn zorg;
Hy sturf in haaren dienst, en gaf zyn bloed tot borg,
Dat bloed door slinksche wraak zo trouweloos vergooten
Waar in 's Lands wysheid, hulp en vroomheid was geslooten.
De moord schond 't dierbaar lyf: 't gemoed beleef onverzeerd,
Dat vry van smet en schuld, den tyd en dood braveert,
Terwyl de Nyd zelfs schreit by 't afgeknaagd gebeente,
En 't naberouw doorwroegt 's Lands kwynende gemeente.

MDCLXXII.