Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 3: Friesland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold–
AuteursrechtvrijDragtster merkeGa naar voetnoot*). [Dialect van SmallingerlandGa naar voetnoot†).]In ljeaf en moetel famke,
As 't moantsje gol en blier,
Dy teag nei Dragtster merke,
It hertsje licht en swier:
Mar werom aeft se ir hinne gong,
En 't hertsje har sa donse en sprong,
Dat wist se net.
Hja hie har wakker opdien
En oanklaeid mei beleid,
En alles siet sa proezich
As wier se in jonge breid:
Mar werom aeft se, yn sneinse klean,
Just mast nei Dragtster-merke gean,
Dat wist se net.
| |
[pagina 200]
| |
Hja kuy're mei de fammen
De merke lans en oer,
En nearnje by de krjemmen
Hie 't famke rest aef doer:
Mar werom aeft se op 't selle stee
Nin eachwink stie yn rest en free,
Dat wist se net.
Sa roan se al jimmer hinne
De krjemmen op en del,
En seach se den har boerfeint,
Den wirdd' se read en kjelGa naar voetnoot(1):
Mar werom 't bloed nei 't holtsje fleach
Sa faek it each har boerfeint seach,
Dat wist se net.
En gong se den wer fjirder,
't Wier krekt as tsjoenderijGa naar voetnoot(2),
Hja seach sa gau gjin feinten
AEf boerfeint wier der bij:
Mar werom hy, wat koers hja naom,
Har jimmerwei to mjitte kaom,
Dat wist se net.
't Begoan op 't lest to joenjenGa naar voetnoot(3);
Der gong se keamer-op.
En boerfeint patte it famke,
En neamde har syn pop:
Mar ho hja, uet it strjit-kryoel,
Hjir smoek yn boerfeints jermen foel,
Dat wist se net.
Hja pattene as twa doukes
En laeyene oan en oan,
En onder al dy wille
Forraske har de moarn;
Mar werom aeft sa nuwer wie,
Dat hja nog lang har noft net hie,
Dat wist se net.
En moele oan moele klibjend,
Woe hy har tawirdGa naar voetnoot(4) ha;
En 't famke, net wjerstrabbich,
Ontsloepe saeft it: ja!
Mar werom hy dat habbe woe,
En hja it him net weeg'rje koe,
Dat wist se net.
Nou teagen se nei hoes ta
As breugeman en breid,
En kriggene op har boaskjen
De sein' fen mem en heit:
Mar dat it boask foar jonge lie,
Yn eere en deugd, sa sillig wie,
Dat wist se net.
|
|