Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 3: Friesland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold–
AuteursrechtvrijWidzesang.Myn ljeawe moet'leGa naar voetnoot(3) jonge,
Ei! kibjeGa naar voetnoot(4) net sa fel.
Ik scil in sankje sjonge:
Myn boike! jaenGa naar voetnoot(5) dy del.
Knyp dou dyn ljeave eachkes,
Dyn mûzigeGa naar voetnoot(6) eachkes thicht,
En wiggeljeGa naar voetnoot(7) as dy weachkesGa naar voetnoot(8)
Mei 't reid oan 'e wettersich.
Dou hest nin soärge oaf kommer,
Dou witst yet nearne fen.
Dyn widze is dy nou rommer
As 'e wrâld dy wirde ken.
Dou heste in bûkfol tateGa naar voetnoot(9),
En mem dy het wol mear.
Och! lit dy mar biprate;
Sa'n sliëpke docht net sear.
Dou kenste ek swiëtter slomje
As mannich stumperke docht,
Dy yn 'e widze forklomjeGa naar voetnoot(10),
Dêr moarGa naar voetnoot(11) noch minske nei sjocht.
Dy lytse earme hertkes,
Dy sloofkes haww' 't net bêst,
Hja lizze yn fodd'n en flardkes,
En dou yn in warem nêst.
Dou heste it folle better
As mannich prinske it het;
Dy wirde net tsjokker en fetter
Fen al dat swiete banket.
Dy hawwe in frjemde minne,
En keapje hjar tate for goud;
Dou heste dyn ûrkesGa naar voetnoot(12) allinne
Foär tútkesGa naar voetnoot(13), myn ljeave bout!
En wirdste den to wekker
En rekste dyn eärmkes út,
Den smekket 't dy sa lekker;
Dêr is it ein fen út.
Den tilt dyn mem 't girdynke,
It tsjustre girdynke op,
En kipet as pûs yn 't spynke,
En gizetGa naar voetnoot(14) mei hjar popGa naar voetnoot(15).
Den tilt hja dy út 'e gloepe,
En thriuwketGa naar voetnoot(16) en tutet dy sa;
Den meistou hjar oankrûpe,
En sobje en knobjeGa naar voetnoot(17) mar ta.
Myn ljeave moet'le jonge,
Ei! kryt mar net sa fel.
Lit my net langer sjonge:
Myn boike! jaen dy del.
E. Halbertsma.
|
|