Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 3: Friesland

[p. 53]

De angeler.

Op in simmermoarn bytiid

Fôer ik mei myn boatsje,

Om to fiskjen, ôer dat wiid,

En ik song sa bliid.

't Wier sa 'n allerljeafste moarn;
Alles lake blier my oan;
Fleur en libben wier 't rounom,
En it hert wier my sa rom.

'k Skau⁽¹⁾ myn skipke throch dat wiet

Nei da hege reiden⁽²⁾,

Dër 'k myn angel sakje liet,
Wylst ik loërkjend siet.
'k Seach wol thûzen fiskjes dêr
Boärtsjend silen⁽³⁾ hinne en wer;
Mar ik kaem net ta myn wyt,
Om 't ik krige heel nin. byt.

'k Slôech ris fjûr en stiek ris oan:

Do kaem dêr in famke

Thrôch dat lân en op my oan,

En sei my ‘goê moarn!’

Hja kaem my sa hommels⁽⁴⁾ ôer:
'k Wier dêr siker fen oerstjûr⁽⁵⁾.
'k Wist net hwet ik kaem to sjeän⁽⁶⁾,
Om 't it wier sa 'n aerdich bern.

Mei in sêfte stimm' bigoun

Hja tsjin my to praten:

‘Fisker, 'k ha my hwet forroun⁽⁷⁾,

Hab ik niis bifoun.

Set my, as 't jo b'ljeaft, ris ôer;
'k Mat dêr nei dy neiste bôer:
Oars mat 'k jinsen⁽⁸⁾ ôer dat set⁽⁹⁾,
En den kom ik al to let.’
'kSkau myn boatsje thicht oan 't làn, -

Scoe 'k sa 'n faem net helpe? -

En do jôech hja my de hân;

'k Wier hast yn 'e brân.

‘Gean mar op 'e mêstelbank⁽¹⁰⁾,
't Boatsjen is net felle rank:
As ik mar hwet swietsjes skou
Binne wy oan 'e ôerkant gau.

‘As 'k it nou mar driuwe lit

Scil 't him sels⁽¹¹⁾ wol rêdde,

En as ik hwet by jo sit

Giet it better yet.

't Boatsjen hinget oars to skean,
't Wetter komt al oan jins klean⁽¹²⁾:
En as 't al to rimpen giet,
Wirde jy licht al to wiet⁽¹³⁾.’

‘Fisker, ei forlet my net,

Skou in bytsje hirder,

Fisker, as 't jo net forthret;

Ik kom oars to let.’ -

‘Famke, 't dûrret net sa lang,
Jy binn' dôch fen my net bang?
Jy binn' wis net pröt⁽¹⁴⁾ op my
As 'k in ljeaf lyts patsje⁽¹⁵⁾ krij?’

‘Fisker, fisker, meitse spôed!

'k Mei nin tiid forlieze;

Ik mat mar ris oan 'e klôet⁽¹⁶⁾,

't Giet oars sa net gôed.’

En do jôech se 't boatsje 'n thriuw⁽¹⁷⁾
Dat it nei de wâl ta dreau:
Hja sprong op, en mei in wip
Wier de fryster út it skip.

(1) Skau, schoof, boomde.

(2) Hege reiden, hooge riet.

(3) Boärtsjend silen, spelend zwemmen.

(4) Hommels, plotseling, onverwacht.

(5) Oerstjûr, overstuur, van streek.

(6) Kaem to sjeän, te zien kreeg.

(7) Forroun, verloopen.

(8) Jinsen, ginds.

(9) Set, vonder.

(10) Mêstelbank, mastbank.

(11) Him sels, zich zelf.

(12) Jins klean, uwe kleeren.

(13) To wiet, te nat.

(14) Pröt, knorrig, boos.

(15) Patsje, kusje.

(16) Klôet, schippersboom.

(17) Thriuw, duw, stoot.

[p. 54]

 

Hja rôp ‘moarn!’ en roan mar gau

 

Skean oer thröch de greide:

 

‘Siz my fryster,’ rôp ik nou,

 

‘Siz hwêr wenje jou?’

 

Mar myn röppen kaem to let,

 

Och! it famke hearde 't net;

 

En ik wier myn bearske kwyt,

 

Feinten, feinten, hwet in spyt!

 

Mannich kear kaem ik tonei,

 

Dêr wer mei myn boatsje;

 

Mar hwet fisk ik fange mei,

 

't Moäiste dat bliuwt wei.

 

Kom ik hjar net wer to sjeän

 

Den is al myn rêst forlern.

 

Dy net oplûkt as it byt,

 

Rekket grif syn bearske kwyt.

 

 

 

Waling Dykstra.