Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland

[p. 94]

Bremen.

Bi Nacht.

De Nacht stiggt raf nar Eeren,
De Luchd is still un warm,
De Steerns dar baben blänkert.
Ik hör keen Lut, keen Larm.

De Welt, de liggt inn Slape,
Un ik bin noch inn Freen⁽¹⁾;
De Linnenböme duftet -
Wat is de Nacht doch schön!

Ik seh twe swarte Wulken
Ganz deep ann Himmel stan,
Dar achter treckt de Mand⁽²⁾ up,
Sin stillen Weg to gan.
Wat kikt he ut de Wulken
Mi an so schwach un bleek -
Is 't doch, as keek en Minsche
Mi int Gesicht, so leeg⁽³⁾;

En Minsch mit swarem Kummer,
Den he ganz heemlig driggt;
Sin Mund de is verslaten,
Sin Leed steit in 't Gesicht.

Wat ward mi doch so trorig, -
De Luchd is warm un still,
De Steerns ann Himmel blänkert; -
Ik weet nich, wat ik will.

Marie Mindermann.

(1) Freen, Frieden.

(2) Mand, Mond.

(3) Leeg, traurig.