Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold– AuteursrechtvrijWo Jan Lüken un sien Vaar hör Mann ankamen sünd.PlierogdeGa naar voetnoot(4) WübkemöGa naar voetnoot(5) un MoorGa naar voetnoot(6) sünd beide free wat an de fieneGa naar voetnoot(7) Kante. As se so bieenander bi de KunkelpottGa naar voetnoot(8) sitten, word der èhrlieksGa naar voetnoot(9) wat verhackstücktGa naar voetnoot(10). Elk, van de RöttmesterGa naar voetnoot(11) an bet to de BisejagerGa naar voetnoot(12), krie- | |
[pagina 68]
| |
gen se bi de KanshakenGa naar voetnoot(1) . Van VaarGa naar voetnoot(2) word der ook wol so eets wat klontGa naar voetnoot(3). 't LeepsteGa naar voetnoot(4) is, dat de FlèerdaggeGa naar voetnoot(5) all mien SchüfkesGa naar voetnoot(6) an Moor verklootfègtGa naar voetnoot(7) un denn schnoopt se noch faken alle KlumpkesGa naar voetnoot(8) schier up, dat der geen RabandGa naar voetnoot(9) aver blifft! - Dat olle Beest! Nu har se van Mörgens hier wèr FlinkfiestertGa naar voetnoot(10), un kreck was se der wèr langs gahn, as ick mien Moor net up de DrüppelGa naar voetnoot(11) in de Möle quam. Se sagg so vermoordsGa naar voetnoot(12) hellsk ut un truck freeslike SchurenGa naar voetnoot(13) vör dat TroontjeGa naar voetnoot(14). Ick giszde stünds, Wübkemö harr hör wèr wat inschüüntGa naar voetnoot(15), denn se was kreck ander Mörgens in de Winkel west, as ick un mien Karnütjes PiepdöpselsGa naar voetnoot(16) köfft harren. Dat harr se nu ook naflèertGa naar voetnoot(17). Denn Moor greep mi radsdiGa naar voetnoot(18) na de Knappsack, un pluts! luukdeGa naar voetnoot(19) se de PusseGa naar voetnoot(20) darut. - ‘So, Range’Ga naar voetnoot(21), sèe se, ‘hest du all Weet van so wat!’ - un bloots! gaff se mi mit de RubbeGa naar voetnoot(22) een FlirreGa naar voetnoot(23) liek in de FrèteGa naar voetnoot(24). - ‘Jannes’, rèerdeGa naar voetnoot(25) se nu, ‘hèr mit de KargismGa naar voetnoot(26)! 't is Saterdag, ick wil di verhören. Nu, wat jahnstGa naar voetnoot(27) du! NüsselGa naar voetnoot(28) nich so! KittigGa naar voetnoot(29)!’ - Dar wull ick nu unnöGa naar voetnoot(30) an, denn ick kunn mien LexGa naar voetnoot(31) man schraaGa naar voetnoot(32), un buten dat bün ick nich heel schluukskGa naar voetnoot(33) un gannigGa naar voetnoot(34) darna. Ut Benautheit fummeldeGa naar voetnoot(35) ick nu gau dat Kargism an de Kante un tierdeGa naar voetnoot(36) mi, as wenn ick 't nich upstövernGa naar voetnoot(37) kunn. Do stund Moor hèsebèsigGa naar voetnoot(38) sülvst up un kreeg ‘Reineke Vosz’ van de Schörsteinbossen; de süggt kreck so ut, as dat Kargism. Do se de FockeGa naar voetnoot(39) upsetde un de Prente van Reineke un Isegrimm sagg, kunn ick 't Gniffeln un Schmüsterlachen nich verkroppen. - ‘Wat! gniestGa naar voetnoot(40) du noch? schèrst du mi de Geck an?’ sèe se, un radsdi! kreeg ick een fellen DuffGa naar voetnoot(41) in de MörbraGa naar voetnoot(42). Ick deh de GalpertGa naar voetnoot(43) wiet apen un schreevde: ‘Moor, dat is een GluptögeGa naar voetnoot(44)!’ Do sull ick nog een HabberdudasGa naar voetnoot(45) hebben - denn Moor is nich mehr so mall mit mi, sünt ick dör Klaas Brör in't EnterhuckGa naar voetnoot(46) kamen bün - man mitsGa naar voetnoot(47) quam Vaar. - ‘Jannes’, frog he, ‘ho so schlurigGa naar voetnoot(48)? Büst du labeetGa naar voetnoot(49), of hest dien GerackGa naar voetnoot(50) nich had? Un du, Moor, süggst ook jo so wrantrigGa naar voetnoot(51) un klutrigGa naar voetnoot(52) ut, hei ji SchèelGa naar voetnoot(53) mitnanner had?’ - ‘Ei, wat wrantrig,’ | |
[pagina 69]
| |
knurrde se, ‘du verwanradstGa naar voetnoot(1) de ballstürige Jung noch heel un dall. Man so lank ick noch tack un riskGa naar voetnoot(2) bün, will ick hum noch up de FuddenGa naar voetnoot(3) sitten. Sügg, so'n ReveGa naar voetnoot(4) brukt de dartenGa naar voetnoot(5) SchleefGa naar voetnoot(6) all - do hull se hum mien Pusse under de NöstersGa naar voetnoot(7) - un du giffst hum Boken mit sück laffe Prenten in de Poten’ - do gojede se Reineke up de DèleGa naar voetnoot(8) - ‘un van dat Kargism weet he van Tews of MewsGa naar voetnoot(9) nich to seggen, kann telkens man een Plickje of PlackjeGa naar voetnoot(10) darvan, man na dien wanschapen Spreckworden is he völ happiger un granniger’Ga naar voetnoot(11). - ‘Nu, Moorke, wor man nich gliek so hefig,’ sèe Vaar, ‘bedaar di man. De Kargism sall he ook lèhren. Lat de Jung sien DöfkeGa naar voetnoot(12) man, he is jo all een henningenGa naar voetnoot(13) Fent un verquistert ook anners nix, un Reineke is wol putzig, man nich lelk, un in mien Spreckworden is nix Quads in.’ - ‘Wat, nix Quads in, nix Quads?’ schnaude Moor hum an un wreef hum all de Spreckworden in, de he ins van de Dom'nees of van de hilge Prèkstohl brukt of tègen hör seggt har. - Do fung Vaar wèr an: ‘Nu, mien Kroontje, mien Tütleef, Hartlapp, Lammerboltje, bedaar di doch’ - un eide un strakde hör um dat Kinn; man Moor worr all vieleiniger, so dat Vaar sück toletzt nich mehr krönenGa naar voetnoot(14) dürsz. He was stuufGa naar voetnoot(15) still un sien Tung was hum heel un dall belemmert; denn Moor is geen Katt sünder Hansken antofaten. He gung schlupstèrts un sachtjes up sien SchlurenGa naar voetnoot(16) na sien Upkamer, truck sien BuseruntjeGa naar voetnoot(17) an un gung keiernGa naar voetnoot(18). | |
Naschriefsel.Moor hör StukeGa naar voetnoot(19) is vöraver. Se het nu een gode StiemGa naar voetnoot(20) un sück heel un dall bedaart. Mien Pusse hebb ick ook al wèr. Se harr hum man quantswies' up't Anricht leggt un van Avend èet wi BollbeisjesGa naar voetnoot(21). 't Is doch een old god Blod! |
|