Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold–
AuteursrechtvrijEen Sündermartens Avend un wat dar all vörher geit.Mien oldste Söhn, so 'n lütjen Bengel, de sprook wol al sesz Wèken vör Sündermarten dervan, dat he ook 'n Hukelpott hebben, un mien lütje Dèrn van Wicht, dat lütje Kiekindewind, dat se ook 'n Kipp-Kapp-Kögel hebben musz. Ja, 't is grappig man wahr, mien Jung reep 'n Dag vör Sündermarten midden in de nacht: Hukelpott will 'n Oertje hebben,
'n Oertje of 'n Appel;
Laat mi neet to lange stahn,
Ick mutt noch 'n Husje wieder gahn!
De Jung drömt - doch ick - man dat steit fast, he sall 'n Hukelpott hebben, as der een, un 't Wicht krigt 'n Kipp-Kapp-Kögel, as 'n BeenGa naar voetnoot9). Gedocht-gedahn! As de 10de November quam, leeten de Lütjen mi ook geen Ruh mèhr. Ick gung in de Kohltun, schned' de dickste Kohlstrunk of, schrabbde so 'n Duhm of wat de PeekGa naar voetnoot10) dar baven uut, bunn um de Strunk 'n AsselGa naar voetnoot11) witt Pumpier, un - klar was de Kees - meen ji? - Fleitepiepen! mien lütje Dèrn reep: Papa, Bilder up! Ja, du lütje Wiesschnut, see ick, dat hebb ick heel un dall vergèten. Ick hool also ratt ut de Kist so 'n moj' Geschicht van Genovefa in Bilder, schned' se in Stücken, plackde se mit 'n bitjet Stiefsel up dat Assel, ook noch wat Petersilje unner un baven, stook dar een Kèrs in an, un - nu was 't erst klar! Man wat nu dat Lütje vör Ogen mook; de lüchtenGa naar voetnoot12) noch ins so moj', | |
[pagina 50]
| |
as de Kèrs. Ick harr woll Stünnen lank dat lütje Dèrn bekieken muggt in hör Freide, wenn mien Jung neet anfangen weer to krieten. He faat mi bi de BüxenpiepGa naar voetnoot1) an un reep: Krieg ick denn nix? - Ja, mien Jung, dat sück versteiht, see ick, un gung anstünds in de Keller, war ick noch van wolehr her so'n hennigenGa naar voetnoot2) Mustert-püllpottGa naar voetnoot3) stahn harr. Man well kann vör'n Unglück? Harren nu de schnoopskeGa naar voetnoot4) Katten ut de Naberskup of mien egen Huslüh dat Malör makt - de Püllpott was in dusend PlötjesGa naar voetnoot5). Mit dat Ding was't somit nix. As ick dar nu so in de Keller stunn un simuleerGa naar voetnoot6), wat antofangen was, kroop mi dar so 'n Härinksrök in de Nös'! Ratt drei ick mien GefelGa naar voetnoot7) darna, un Wunner! dar stunn noch 'n Härinksfatt, dat to 'n Hukelpott, so to seggen, as makt was. As ick nu mit dat Fattje fellGa naar voetnoot8) ut de Keller steeg, steeg dar ook dat Ungewitter up - mien Fro quam mi in de MöteGa naar voetnoot9) un froog, warhen un warher, un wat ick hier mook. Ick was heel verbaast, wees hör dat Fattje un see bloot: to 'n Hukelpott! Is di't in de Kopp schlaan, ballerGa naar voetnoot10) se, dat geit man so neet, un dar is noch 'n goden Härink in, sèe se. - Mien leve kind, sèe ick, as ick baven weer, dat is jo god, dat der noch een in is, ick meen anders, wi harren s' al up! Na mien Dünken kriggst du hum glieks bi de Wickel, dat wi hum van Avends na all Specktakel bi PellkartuffelsGa naar voetnoot11) vertèhren. Denn krieg wi watt un uns' Jung ook - un darbi till ick dat Dingerees bi de Stèrt up. Do kunn se't Lachen neet laten un sèe: Nu denn in Gotts Namen. Ick greep ratt de Schwiensblas' ut de WeekGa naar voetnoot12), bunn de ReitGa naar voetnoot13) midden darin, un as mien OllskeGa naar voetnoot14) dat Fattje wat uthemmeltGa naar voetnoot15) harr, goot ik der 'n bitjet Water in un bunn nu de Blas' stief baven um dat Fattje to. Nu noch 'n bitjet SpeeGa naar voetnoot16) in de Hand, de Reit angefaat't un - hest du neet, so kannst du neet - fung ick an up un dal to strieken, un dat Dings gung, dat't man so'n Art harr: hukel, hukel! - Knapp harr ick dat 'n paar Mal so dahn, do meen mien Jung, nu musz hee - un de Jung harr recht; 't was all düster worden un hoge Tied vör de lütje BültenGa naar voetnoot17), dat se up de Fahrt quammen. Dat dürr ook neet lank, do quammen dar ansetten: Klaas un Hinnerk, un Antje un Harm, un Jann un Geske, un Greetje un Trientje, un Peter un Paul mit Hukelpotten un Kippkappkögels, de een noch mojer as de ander, un sungen as KreetjesGa naar voetnoot18): Hukelpott will 'n Oertje hebben u.s.f. un: Appels un Pèren de mög wi so gèren u.s.f. Vör de Oertjes in Stèe gaff dat wol man Pennings, un vör de Appels, de dit Jahr heel betünGa naar voetnoot19) wassen, man OllewiefenGa naar voetnoot20); man dat was der all geliek um, se nammen ook disse Gave mit Dank an un trucken blied wèr of. So gung dat de heele Avend dör. 'n Ganzen Körf mit Ollewiefen un'n heelen GrapsGa naar voetnoot21) Pennings | |
[pagina 51]
| |
weren der all utdeelt, do was't noch neet genog; denn dar quammen noch reisende Handwarksbussen ut de Schweiz, Tyrol un Italien mit ScherbellenskoppenGa naar voetnoot1), un up so'n Avend de SchötelGa naar voetnoot2) up de Dör maken dohntGa naar voetnoot3) blot de GitsmichelsGa naar voetnoot4). So gung dat bet 'nGa naar voetnoot5) ür of nègen. Unse Kinner weren al'n bitjet ehrder wèr kamen - lütje Beene lopen sück jo bollGa naar voetnoot6) of. - Man wat harren se all updahn! Alle FickenGa naar voetnoot7) weren vull van Kookjes, Kringels, Ollewiefen un Pennings! Mien Fro visiteer hör glieks, neet ut Neesgierigheit, man dat de Kinner sück neet to Schanden èten sullen. As't der all ut was, sèe mien lütje Dèrn, dat se noch völ mehr krègen harren. War hei ji dat denn laten? frog mien Fro mit hüsliker Ambts- un Moder-Mienen. Dat lütje Wicht wull der erst neet mit heruut, man de Jung fung an to schmüsterlachenGa naar voetnoot8), lèe sien Duhm up sien lütje Buuk un flüster sien Moder in't Ohr: dat hebb wi all vertèhrt! - Nu, dan is't god, sèe mien Fro, un nu höf ji ook geen Botterbrot mehr hebben. Dat menen de Kinner ook un gungen to bed: WesselohmGa naar voetnoot9) quam mit de Sandpüt un dat dür neet lank, do schlepen se as SodenGa naar voetnoot10). |
|