Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 1: Frankrijk - Zuid-Nederland - Noord-Nederland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold– AuteursrechtvrijDe Sunt Meertens-gans,
| |
[pagina 682]
| |
As 'e nou beedde in de kerke, om de arme zeilen te lössen
Oet 'et voagevuur, zei, doar draide de jonge an 'et broadspit,
Flink de Sunt Meertens-Gans; moar hom trok de geur in de neuze
Al te zuite, en 'et moakte hom belust om de hoed te perbeiren.
En dou nam 'e de vörke en hei prikte er eis weer en eis weer an,
Tot dat de broene hoed, de lekkerste biete, der of was.
Of hei nou draide heil flink, toch wos ze van neis der neit weer op,
En hom ploagde doarover geweldeg 'et beuze geweiten.
Moar nou kwam Katrine, - de zoo zörgvuldege deinstmaid,
Dei nog bie ongeluk boeten verricht hadd' alderlei arbaid, -
Sluig 'r eis de oogen noa 't vuur en zag het ellendege ong'luk.
‘Jezus Marija!’ zoo ruip ze en sluig heur handen te hope,
‘Jonge, wat heste doar doan? wat het die de Duvel doar inschuundGa naar voetnoot(1)?
Woar is de ganzehoed bleven?..nou slagt die zunder genoade
DoameeGa naar voetnoot(2) de Heer nog dood; dat wordt mie en garstege moaltied!’
Nou zag Peiter zien nood; want hei kon ziens Heeren maneiren,
't Wuir hom as-of er en loes hom loopen was over de lever;
Voak ook had hei al ribbesmeer had veur 't leigen en naskenGa naar voetnoot(3);
Doarom sluig dan 'et harte en trilde de boksen van angst hom.
‘Slagt hei mie,’ docht hom, ‘toch dood, zoo wil ik de meuite hom spoaren.’
En zoo nam 'e de beinen te boate en gong deur de lappenGa naar voetnoot(4).
Jammrend perbeirde Katrine de klattregeGa naar voetnoot(5) gans te kalfoat'ren,
Hadde wel geeren heur aigene hoed veur de ganzehoed geven,
Dei der de jonge nou of had, as disse de heer moar smoakt had,
Moar al 't schelden op Peiter en al heur perbeiren dat holp neit.
Zei, doar ston de pastoor in de deure; hei heurde heur jammeren,
En hei verstond 'et gebeurde en wur roazende kwoad op de jonge.
‘Hail'ge Marija!’ zoo zee 'e, ‘wat is dit? wat zei ik? woar is 'e,
Dei dat verdreit mie nou dut? woar zit mie de weerlachse jonge?
Loat mie de ganzehoed hom 'r eis gaauw oet zien deivevel sloagen!’
Moar hei was oet de wege. In koamers, in bedden of houktjes,
Nargens was 'e te vinden. ‘Hei! Peiter! jonge, woar zitst doe?’
Ruipen ze onder en boven, moar Peiter gaf heur gein antwoord.
Endeliek gong de pastoor in zien kelder. Hei wol er zuk hoalen
Op de alteroatsie de pullen mit köstleke Cijperwien: moar hei
Kreeg en beruirte bie-noa. Doar zat doodwit in de tronie
Peiter hom bie zien pullen. Hei volde de handen en beedde:
‘Leive Heer! och loat mie doch nou moar rustig hier starven,’
Zee hei, ‘ik bin mit Gods hulpe nou al an de gang mit de tweide.’
‘Hei doe! bliksem en dunder! doar zopste mie 't op?’ zoo begunde
Smoak, ‘hier kost 'et doch wat zien contenantsie te holden.’
|
|