Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 1: Frankrijk - Zuid-Nederland - Noord-Nederland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold–
Auteursrechtvrij't Is hārst. (Oldambt.)Ons aibernust stait doar verloaten,
Gain zwālfke schut meer ons verbi;
Het lānd is zoo koal, en de diezigeGa naar voetnoot(5) locht
Ligt zwoar over 't vēld en op mi.
Heur, hou de wind waait,
Kiek, hou hai de bloaren zaait,
Hou ze wārlen en dwārlen
En deurmekoar schārlen,
As lutje kinder op 't bāl.
't Is hārst.
En wied heer over 't vēld komt 'e buldrend ānzoezen,
Om met duvelsch geweld deur de takken te broezen,
Dat ze zwaaien en zwiepen
Hēn en weer,
En jammerliek piepen
Ieder keer.
Dei boome, dei stārke,
Op zied van de kārkeGa naar voetnoot(6),
Hij rekt zuk
En wringt zuk,
De kreunende,
Steunende
Stam.
Zwaait wild gierend zien noakende ārmen
En schreiwt in zien karmen:
Erbārmen,
Erbārmen!
| |
[pagina 680]
| |
Hier, hier mien kinder,
Mien bloaren, mien leeb'n;
'k Wil āllens, 'k wil āllens di geeb'n;
O loat mi, o loat mi mien kinder!
Mien kinder!
Heur, hou gunds 't woater broest
Dat 't schoem over de zeediek goestGa naar voetnoot(1).
't Is of 't onder de golven grommelt,
Wied weg in de Dollert rommelt - -
Da's störm!
En as 'e hier tusken de hoezen deurgait
Zingt hoelend en gierend de störmwind zien laid:
Hier ben ik,
Hier bin ik;
D' Noordwester komt weer.
De zömmer verjoag ik,
De landen dei ploag ik,
Mien wolken binn' boas en de zunne nait meer.
Bārsten zel ālles, wat veur mi nait wil boegen.
Wil doar dei aik nait omdoal mit de kop?
Bok di! - Doe wist nait? - Rakker, doal, zēg'k di!
Krak den, veur mien part; zai, zoo ligste goud.
Heere God, wat was dat? -
Niks, - 't was de gangdeur, dei klapte;
De maid hār vergeten te grondlen.
‘Trientje, goa mi nait mit dei toetlampe noar achteren,
Gaist' noar d'kougāngGa naar voetnoot(2), neem 't schienvatGa naar voetnoot(3) den mit!’
Nog zit mie de schrik in de bainen,
God, as der ies brānd kwam.....!
Ons schure is vol: het is hārst.
Joh. A. Leopold.
|
|