Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 1: Frankrijk - Zuid-Nederland - Noord-Nederland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold–
Auteursrechtvrij
[pagina 549]
| |
Nen stuksken op sien Hoksebargs. (Haaksbergen.)Leeve juffers, gelaerde haeren!
Ai luustren wilt, dan wok oe laeren,
Hoe dai wal ees bie ons keunt heuren proaten,
Maer veuroet mok oe dan toch zeggen,
En dit moje wal oaverleggen,
Dai der 't riemsel of mot loaten.
Want riemen biwwe bie ons zoo neet ewend
Doar 's numsGa naar voetnoot(1) neet, dee dat zoo kent;
Nee, wy hebt bie ons geen Bilderdieken,
Doar w' ees zoo noa keunt kieken,
En dat zal oet dit riempsel ook wal blieken.
Maer 't schient zoo wat nen mode te waezen
Amme ees wat veur wil laezen,
Dat et dan gelaerde praeken bund,
Of ook wal ees riempseltjes sunt.
Noar 't riemen mod ie dan neet heuren,
Want zee, 't kan wal ees gebeuren,
Dak in dat stuk van zake
Wal ees nen groëten flater make.
Gelaerdheid moje ook neet verwachten,
Nee, hoo kommie op zukke gedachten!
Dee kenne wie neet in onzen hook,
Zee kiekt doar nog wal ees in en book,
Maer 't is dan veulle in en Demter almblakGa naar voetnoot(2),
Of zee hebt en leedebreefGa naar voetnoot(3) in nen noazakGa naar voetnoot(4).
Alleenig op de sproake moje dan letten,
Ik wol maer hebben, daje dee zollen wetten.
Dak se riemen loate, is es loeter veur pleizeer,
Maer ai je 't neet gaerne meugt heuren,
Dat wal es lichte kan gebeuren,
Zee, dan doo 'k et ook neet weer.
Het dinge dak oe veur wol stellen,
En in dit riempseltjen vetellen,
Is en preutjen, zoo as wal es gebeuren kan,
Tusschen eenen Gait en zien noaber Jan.
Disse noabers kwammen zik mekaer es tegen,
't Was leuv' ik in de deepe steege,
Zee begonnen astond haddop te fluustren,
En ik stond er net es bie te luustren.
| |
[pagina 550]
| |
Want asse zik zaggen, nen een en nander,
Dan proaten ze voort es met mekander,
Zee wisten ook al, as noabers goo vreunde wilt bliiven,
Dat ze dan vrendelik mot waezen en neet kiiven.
Pas hadden ze zik mekaare dan annekekken,
Of Jan dee begon 't eerste te sprekken:
Jan.
Dag Gait, kumpst toe doar ook weer an?
Ak et vroagen mag, woor kumst toe van dan?
Gait.
Dat zak die zeggen, Jan, 'k bin noar mien volks hoes ewest,
Want zee, 't is doar met de beppeGa naar voetnoot(1) heel neet best.
Jan.
Das ook woar, ik hadde heurd, ze had zik bezaerd;
Maer, zeg es Gait, hoo 's toch met 't broene paerd?
Zoo ak mie deur owen scheeper hebbe loaten vetellen,
Dan zolt zik joa leelk edrok hebben met ten hamerzellenGa naar voetnoot(2).
Gait.
Juust Jan. Nen paerdedokter hef beide en kennekenGa naar voetnoot(3) geeven.
Maer 't hef niks eheulpen, 't is nog netzelfde bleeven,
Joa, de beppe is nog slimmer ewodden sind dee tied.
En de broene is de piine ook nog neet weer kwied.
Asse steurf, 't was jammer, want hee is deurGa naar voetnoot(4) innekof,
En de beppe, wat zamme doar van zeggen, 't wark is 'trofGa naar voetnoot(5).
Maer zeg es, doe kiks nog wal es in de krante, Jan,
Zee proat veulle van en oorlog, is doar wat van an?
Jan.
Joa, met ten oorlog steet et nog neet heel best,
d' Engelschen, leuve ik, bint doar al an 't scheeten ewest;
Ze hebt ook en heele stad ebommedeerd,
En alle huze en scheuppeGa naar voetnoot(6) 't underste boaven keerd.
Gait.
Foi, maer 't is hop ik nog wied van de hand?
Jan.
Joa Gait, 't is heel wied, doar boaven in 't land.
Zoo as de meister zeg, doar kot bie 't Jeudsche land.
Hee zae, 't was wal doezend uur van hier,
En van de tale, dee ze der sprekt, vestoaje geen zier.
Hee weest mie op en kaatte, maer doar kon 'k niks van begriepen,
't Was zoo'n groot pampier, vol met kromme striepen.
Gait.
BoGa naar voetnoot(7), den oorlog, Jan, breg ons nog vaste en deurte in 't zoad,
En dat was in dissen tied veur ons boeren geen kwoad,
| |
[pagina 551]
| |
Maer jongs, de Engelschen keunt toch, ze bint wal onbandig,
Maer um zon vreumd volk te vechten geet ook neet handig,
Wat meut ze neet lange masscheren, veur dat ze der bint,
En dan weet ze neet, hoo veulle saldoaten of doar zint.
Jan.
O, das niks, Gait, doar weet ze no nikkes maer van.
Ze hebt niemoodsche scheepe, men zol zeggen, hoo komt ze dran,
En dee goat, zegge ze, miserabel hadGa naar voetnoot(1),
Doar heb ze alle saldoaten innepakt ehad.
Joa, raaGa naar voetnoot(2) zit tran krek as an en watermeule,
En zukke scheepe heb ze no oaveral veule.
Dee raa goat in 't ronde, 'k weet neet, hoo ze 't kriget in den kop;
Ik hebbe zonne schute te Demter zeen, en schossteen steet er boaven op.
Gait.
Maer goat dee raa dan in 't ronde van 't water, Jan?
Zee, 'k vroage dit maer, ik weet er nikkes van.
Jan.
Nee, dee gaot van en damp, hek wal es elaezen,
Maer 'k begriepe ook neet, hoo dit kan waezen.
Ze prakkezeerd altemet alle nye flantuten,
Zoo geet met de fabrieken, zoo geet ook met de schuten.
Gait.
't Is woar, Jan. Maer hef er niks maer in de krante stoan?
Jan.
Joawal, 't hef in Amsterdam zoo biister of egoan.
Doo den nyen keunnik doar zinen eed hef edoan.
Heel veulle van de menisters, en al zuk slag,
Dee hebt den keunnik noa de karke brag,
Doar bint ze do op ureGa naar voetnoot(3) plaassen zitten goan,
En do hef en doomnaer nen praeke drop edoan.
Ze hebt er ook maer zoo geld op stroate smetten,
En de keuniginne hef in en glazen koetse zetten.
De vlagge heb ze droette steukken, en de huze lummeneerd,
De kanonnen hebt er goan, de saldoaten hebt er exerceerd,
Meibeume hadden ze d'roaveral op stroate stoan,
Joa, het mot er biister hebben of egoan.
Ook hef de keunnik op en witten bolstadGa naar voetnoot(4) ereen;
Ik wil dy wal zeggen, ik had et wal es meugen zeen.
Gait.
Das tan toch biester wes, dat was tan toch leeffebryeGa naar voetnoot(5);
Dat hef onze Baend etreuffen, dee lig doar in de saldoaterye.
No, was 't kot bie ewest, doar hak miin veuskenGa naar voetnoot(6) nog es veur eploaget.
| |
[pagina 552]
| |
Wye wal leuven, 'k had er twee schillinge anne woaget.
En den nyen keunnik zal den opbrengstGa naar voetnoot(1) wal vemindren, hek eheurd?
No, 't was wal es good, dat dat es gebeurt.
Ze hebt ezeg, men zal geen teurfschientjesGa naar voetnoot(2) maer hooven te halen?
En de mulders zollen oaveral weer vrie meugen malen!
Onzen nyen noaber, en dee weet et nog wal te oaverleggen,
Let er de rogge al op liggen, dat kan 'k dy zeggen.
En 't keukenGa naar voetnoot(3) wille ook neet aer slagten as in 't nye joar.
Jan.
Joa, den opbrengst, Gait, en den aksies is wal en groot bezwoar;
Maer dat trofGa naar voetnoot(4) zal kommen, is niks van woar.
Gait.
No, 'k wilt ook wal leuven, 't was ons wal good ewest,
Want met de waeverye leupt et ook al neet heel best.
Ik hebbe Goonsdag nog en stuksken weggebracht, maer men krigt er neet van,
'k Hebbe ook nog smaldook op teuwe, maer 't breg ook al neet an.
Jongs, 'k wol dak ook as toe, zoo veulle scheppels rogge kon zaeyen,
En as 't Sunt Joapik was, zoo veulle vieme kon maeyen,
Want toe vreugst er niks noa, zoo'n rieken boer.
Jan.
No, 't meenst toe wal, 't vaelt mie ook wal zoer,
Maer lowe doar neet vaerder van kallen,
Ik zol mien tied wal stoan te vemallen,
Want 'k meut goan, 't wod tied, dak en stal nog oetmeste.
No, grootenisse 't hoes, met de kranken wunsche ik dy 't beste.
As t' es bie ons veby kumst, Gait, moste er in kommen kieken.
Gait.
't Zak dooen, Jan; no, 'k wunsche dy van 's gelieken.
Maer ik zal dy ook es vewachten, Jan,
Op en hilgen dag most dooen, weurkeldaags kump er zoo neet van.
Diene vrouwe mostoe meddebrengen, en ook de oolde bestevaar.
Zee, das nog wal es aardig, 't is dan en heele riege by mekaar.
En by ons in de keukken kan 't bestevoar nog wal hadden,
Want en teurf hewwe in, en ook nog en stotkoare vol oolde schaddenGa naar voetnoot(5).
En doe wees wal, dee bint nog zoo kwoad neet an nen haerd?
Jan.
Nee, Gait, dee bint 't branden nog wal waerd.
No, 'k zal 't Jenneken en de vaar wal es zeggen.
Gait.
Joa, dat moye met mekare dan es oaverleggen.
Je keunt dan eerst noa de karke goan.
No, miene vrouwe zolt ook best anstoan.
| |
[pagina 553]
| |
Ik weet wal, asset kommen veuroet wiste,
Ze stopte nen kluntjen veur oe in de kiste.
En dat bie en smoddeGa naar voetnoot(1) vol koffie en nen stoetenbrugge?
'k Wedde, dat maakte bestevaar nog weer vlugge;
En dan nen boddel MunsterfoeselGa naar voetnoot(2) der boaven op,
Nen sluksken maer, ans woiGa naar voetnoot(3) dol in nen kop.
No, ik hoolde der nog wal van:
Dat weest toe ook wal, Jan?
1840. Dec.
A.J. Scheij.
|
|