Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 1: Frankrijk - Zuid-Nederland - Noord-Nederland

Minnebrief van en sniiersknecht. (Hoog-veluwe.)

Miekelief! 't Hef noe gans en gaor gin fatsoen, da je miin liefde zoa kold en zoa verwierd handelen bliift. Hoe 'k et oak mit oe zuuk te riigen⁽¹⁰⁾ en te plooien, ik kriig et maor nie zoa ak⁽¹¹⁾ et gaerne ha. Altiids bliift oew hart nog rechtevoort tägen mii as stiif linnen. Mennig kamezoal, boks

(10) Riigen, (voorloopig in een plooi naaien) ordenen.

(11) Ak, als ik.

[p. 520]

en wammes van de goeje luuj heb ik bekant⁽¹⁾ stik⁽²⁾ verknipt en versniien, daor 'k zat, en miin heufd oaver oe tornde en pluusde. Da 'k er oak heftig oaver epruust heb, en er vinnig ziek af ewest bin, da's oe bekend; en nao de leste krupsie bin 'k nog nie zoa 'k heur, want hoe 'k et wend of drääi, 'k weet oan oe gin mouwen te passen.

Zeg et toch glad uut, wa je tägen mii het, da je mii as en olde lappe op zii' smiit. Bin 'k nie zoa goed bii de pinken as de beste veur miin brood? De heele wäke, van 's maondags tot zaoterdags, zit ik jummers stik staovast van 's märgens tot 's aovens bii baos Nol op 'e taofel: en veur miin jannever-centen laot de wäärd ūūt de Golden Ploege gin neie schuur bii 't huus zetten. Zondag, da mis nie, zie je me altiids in de predekaotie, en 's aovens, nao koffitiid, bii oew vaoder op den haerd, om te höören naor 't neis ūūt de krant. Dan doe 'k jummers puur alles veur oe, en 'k maok et oe zoa handzaom⁽³⁾, as in miin krank vermeugen is: en da naodje zol zoa deurloapen as i ens miin vrouw waort: gin enkele steeke zal er aon losgaon. -

Maor 'k leuve, daor zit um de kneupe nie. 't Is nog die ägenste smalle heerschop, die klarke van onzen notaoris, die 't um duut. Daorum gao je oak deur den dag altiids zoa mooi aon'edaon, 'egold en 'ezilverd, bekant of i nao de karke gaot. Miekelief! Miekelief! waor dwaolen ouw zinnen; hoe kan i zoa bot ziin? - 'k Heb oe al zoa mennigmaol oaver dissen gepokkeneerden⁽⁴⁾ snoeshaon onder 't parsiizer 'ehad en zint er nog de olde knepen niet uut? Hoe kan oe et hart toch zoa hooge staon, da je um dien kwibus en goeien wärkman onder stelt?

Meinde mit um te zurten äten uut de kurf zonder zörge? Nemaor, da's vlak de lappe neffen 't gat. Da klarken lait um maor wiendaiers: en zolt i de maot holden veur de juffer van en notaoris, al is 't oak op en plat dörpke? Nemaor, daerne! daor zii i nie toe 'esnejen: da zol oe vugen as en neie lap op en old wammes; da stao nie en da holdt nie. - Da mot dissen verwierden heerschop oak nie vremd ziin, hoe zunig hi kiiken kan, maor hi teutelt mit oe, um oew rooie wängkes en oew blaouwe eugkes, en as i oe in d' ellene⁽⁵⁾ hef ebrocht, zal i oe handelen as en lapzalver; waor veinde dan heul veur oew hartepiin? Daorum, Miekelief! stel dissen springer uut oew zin en hold oe lääg bii 'e grond, dan val i nie hoog. Denk aon 't spreukske: ‘Ongeliiken aord, dient niet 'epaord!’ - Wii passen mekaor, waor je et beziet, um saomen genuuglik te läven en onzen staot te bliiven vuren. Kwik⁽⁶⁾ et ens mit oew olders, daor doe je braof aon; die zullen et oe wel veurmäten; en as ik zondag bii oe kom en i mii beduudt, da je met mii houwen wilt, zal miin martelen en ärmoeien⁽⁷⁾ t' ende ziin, en van klinkklaor plezier za 'k oe en heftig mooi loddereinsdeuske koapen veur en present, al kost et oak en golden dekaot.

Hadee, Mieke! tot zondag.

S.

(1) Bekant, bijkans.

(2) Stik, geheel.

(3) Handzaom, gemakkelijk.

(4) Gepokkeneerd, pokdalig.

(5) Ellene, ellende.

(6) Kwik, overleg.

(7) Armoeien, sukkelen, verdriet hebben.