Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 1: Frankrijk - Zuid-Nederland - Noord-Nederland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold– AuteursrechtvrijGelderland.Een praatje. Afgeluisterd. (Maas en waal.)‘Goeien oavend, bürman!’ ‘Zö, Hannes, bin de nog nie nô bèd, jong?’ ‘Des te zêgge, - ik mos ter wel al op ligge, want ik mô merge vroeg ien de bôks.’ ‘Gò deGa naar voetnoot(9) met te keujesGa naar voetnoot(10) nô de merrit?’ | |
[pagina 416]
| |
‘Ja, dè weur ik van zins; ze worre mèrge krek zeuve wèke en ze kosten ein hèl dèlGa naar voetnoot(1) ân voeieraosie.’ ‘Ja, jong, de botter is duur en d'èrrepel zain rechtevortGa naar voetnoot(2) schoars. Doe d'er mee nô Tiel?’ ‘Néè, ik wô mar nô NumwègeGa naar voetnoot(3).’ ‘Bè jong, wa saide gek, ge kund ummers te Tiel vul bèter verkoëpen as ien Numwège, en ge hèd oe aige vôrtvoaresGa naar voetnoot(4).’ ‘Des wel woar, Knellis, mar die nachbrakeGa naar voetnoot(5), - ge mô porjabelGa naar voetnoot(6) wèsGa naar voetnoot(7) Tiel ien den donkere voareGa naar voetnoot(8), en dan dè fèèr over die Woal, - 't is inGa naar voetnoot(9) heel geneukGa naar voetnoot(10), heur!’ ‘Des 't zeker, en ge môt er vroeg bij zain, want die kôplui die er 's merges nog mee den boëtGa naar voetnoot(11) op môtte, geve dukGa naar voetnoot(12) de hôgste merrit.’ ‘Hè 't begrepe? - vroeg verkoëpe is waitewegGa naar voetnoot(13) 't best ien Tiel; dè hè 'k duk bij ondervaining. As g' ien Tiel lang met te keujes stôtGa naar voetnoot(14), dan môtte an 't uitsoeliëGa naar voetnoot(15), of ge môt an die opsnijersGa naar voetnoot(16) geleuve en dan ben d' er al bij. Die kérls zein 't allemôl èns. - Zain ou keujes nog nie tijig?’ ‘Zaide nou gek, jong; die zain giesteren urst drie wèke geworre. Veleeje wèèk zain z' urst an 't vrète gemakt, - de zogGa naar voetnoot(17) is nie goed gewèst, ik bin nog bang det er ongemak ien de keujes zit ôk nog.’ ‘Des kwôd zatGa naar voetnoot(18), die dinger gòn medeen terüguitGa naar voetnoot(19) âs ter iets ân mekiert.’ ‘Dè zal zain.’ ‘Ik kwaam is höre, of ge min ok een grooete keujesbenGa naar voetnoot(20) kost leene; d'ons is wa klien vur zöne groëten toom.’ ‘Hoevel hèd' er dan bij?’ ‘Mar dartien.’ 't Is nog al....en kôs de zôg die gelaik zuikeGa naar voetnoot(21)?’ ‘Néè, ze hè mar twelf memmeGa naar voetnoot(22), mar we hemme er eën opgelèptGa naar voetnoot(23) en des lang de klienste nie.’ ‘En zain ze nog al zwoar vur deren aauwerGa naar voetnoot(24)?’ ‘Dè schik wel, der is eene kaizerGa naar voetnoot(25) bij, mar d' aënder zain ingoalGa naar voetnoot(26) genoeg....’ ‘Joa, ons groëte keujesben kunde kreige, mar den deksel is nie krek alling; doar zuld' in taauw over môtte baineGa naar voetnoot(27). HôlGa naar voetnoot(28) se mar uit 't karschuurke, doar sti ze.’ ‘Nou, dès goed; as gij is verlège zeit, môt ôk mar komme. Ik zal oe dan mar vast ten hôgste bedanke en ze merge werum brènge; - nou, ik wunsch oe wel te ruste, Knellis!’ ‘Dank oe; vansgelaike, Hannes! Goeie nagoos merge!’ Hage. |
|