Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 1: Frankrijk - Zuid-Nederland - Noord-Nederland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold–
AuteursrechtvrijNe-waor, Marie, ne-waor? (Roermond.)Zèk, wets-du 't nog - dae Zomerdaag?....
('Et is al mennig jaor gelejen,
Mer wieGa naar voetnoot(10) alt de' 'chGa naar voetnoot(11) ouch waeren maag,
Det bliift mich bi oet oos verlejen;)
De zon stong branjend in de locht
En piilrecht baoven de aerd te glansen,
Gei winjdje goof ei biitje tocht,
Me kost de hitst op 't veljd zeen dansen....
Den hemel waas zoo blauw, zoo klaor....
Ne-waor, Marie, ne-waor?
VeerGa naar voetnoot(12) gingen lanzaam door de zanjd
'Et veljd in, langs 'et bleuiend kaoren;
Du streelsde 't mit de vlake hanjd,
En speelsde mit de hangende aoren;
Veer zongen neet, veer sproken neet
En zochten daotoe ouch gein raeienGa naar voetnoot(13) -
| |
[pagina 409]
| |
Veer wollen niks, mit ooze weet,
Veer gingen mer getGa naar voetnoot(1) samen traeienGa naar voetnoot(2),
Al waas de locht ouch drökkend zwaor, -
Ne-waor, Marie, ne-waor?
De möggen dansden om os haer,
De krekel had zich heisGa naar voetnoot(3) gezongen.
Du sags: ‘'t weurdt morgen weer schoon waer’
En plöksde bloomen, wo ze stongen;
Ich plökde mit in diine schoot,
En al de bloomen, die veer vonjen,
Höbs du doorein, half blauw en rood
Tot eine bonjte krans gebonjen:
Doe zatsGa naar voetnoot(4) du op diin donkel haor -
Ne-waor, Marie, ne-waor?
De zon zonk neêr in volle glans
Wie in ein zee van goljeGa naar voetnoot(5) water.
Ich zag: ‘Marie, gaef mich dae krans,
Det ich hem dich bewaar tot later!’
‘Nae!’ wonks du mit 'ne malse lach
En bleefs mich in miin ougen kiiken....
Ick wis neet meer, waat 'ch deei of zag,
Ich veulde 't blood nao baoven wiiken....
Diin oug waas ouch zoo deep, zoo klaor -
Ne-waor, Marie, ne-waor?
Marie, wo is dae schoonen tiid,
Wo is dae bloomenkrans gebleven?
Och, hoe veul zaken zeen veer kwiit,
Die, mit dae wonjerschoonen tiid,
Veur eeuwig zeen e-weggedreven!
Waal schiint de zon, mer zoo 'ne glans
Es toen, haet zi veur os verlaoren....
Waal bleuien bloomen in 'et kaoren,
Mer deenen os neet meer tot krans!
En waas de krans allein nog mer verlaoren....
Mer - wo is zelfs diin donkel haor,
Ne-waor, Marie, ne-waor?
Emile Seipgens.
|
|