Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 1: Frankrijk - Zuid-Nederland - Noord-Nederland

[p. 399]

Op Joest van Vondel. (Heerlen.)

Joest van Vondel is
Zieker en gewis
Der grutste⁽¹⁾ dichter
En zederichter
Dä os Holland⁽²⁾ hat
Zoe läve⁽³⁾ gehad.

God der Här hä⁽⁴⁾ prees,
Wie⁽⁵⁾ inn' ärme wees
Oet groet' dankbaarheed
Vür⁽⁶⁾ et gooddoen deed.
Ooch vür et geloof
En woar⁽⁷⁾ hä neet doof.

De üveldoade⁽⁸⁾
En slechte roade⁽⁹⁾
Van düvel en hel
Hong hä aan de bel
En makde ze kond
Üver het erdrond.
Schoen is et t' läse⁽¹⁰⁾
Van al zing wäse⁽¹¹⁾,
Die op et tooniel
Gans in hun gehiel
Wäde⁽¹²⁾ opgebrach
Mit dichtersche krach.

De taal most schwichte
Vür zing gedichte,
Zich onderwerpe
One⁽¹³⁾ bemerke,
Voldoen ziene geest
Volgens ziene leest.

Zing werke zind groet
En zwoarder wie loed
De wöd⁽¹⁴⁾ die hä broekt⁽¹⁵⁾;
Geen hat hum geschtoekt⁽¹⁶⁾,
Wie groet dä ooch woar,
Kreeg hä dat neet kloar.

Üvergroet genie
Verlien mich esprit
Talent en gave
Ming⁽¹⁷⁾ zinglost te lave,
Zaag⁽¹⁸⁾ neet mich adie⁽¹⁹⁾
Da zing ich nog mie.
St. Pieter en Paul 1878.

Kaufmann.

(1) Grutste, grootste.

(2) Os Holland, ons Nederland.

(3) Zoe läve, (zijn leven), ooit.

(4) Hä, hij.

(5) Wie, als.

(6) Vür, voor.

(7) Woar, was.

(8) Üveldoade, euveldaden.

(9) Roade, raadgevingen.

(10) Läse, lezen.

(11) Wäse, wezens, helden.

(12) Wäde, worden.

(13) One, zonder.

(14) Wöd, woorden.

(15) Broekt, gebruikt.

(16) Geschtoekt, overtroffen.

(17) Ming zanglost, mijn zanglust.

(18) Zaag, zeg.

(19) Adie, adieu.