Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 1: Frankrijk - Zuid-Nederland - Noord-Nederland

[p. 389]

De braven ambachtsmaan. (Maastricht).

Ich héb van daog get⁽¹⁾ willen maken
Wat neet sprikt euver groete zaken,
Die vreug of laat ziin oetgeveurd
Door iemand dee bereumd drum⁽²⁾ weurd.
Men veerskes ziin gein dichterstúkken;
Es die mich noe en daan ins lúkken,
Dan vleeg ich toch neet hoeger op
Of krijg de kolder in de kop.

Van jongs af aon wist ich te lieren,
't Mastreechter spreekwoord good te ieren:
‘Scheunmeker, hauw dich bij den leis,
Dat is et béste waste deis⁽³⁾.’
Drum zulder⁽⁴⁾ niks van mich vernummen
Woe veur ich mich te hoeg moot stummen,
Me'ch⁽⁵⁾ wél uch zingen wie ich kaan
Noe van 'ne braven ambachtsmaan.

Déks⁽⁶⁾ huur⁽⁷⁾ ich links en rechts vertéllen:
Ich zou wel dit of dat ziin⁽⁸⁾ wéllen⁽⁹⁾!
Want wie dat in de wereld geit,
Dao's niemand dee ze vak aonsteit.
Mer woe ich ouch héb rondgekeken
En alle staoten vergeleken,
Dee ich 't gelúkkigst neumen kaan
Dat is de braven ambachtsmaan.

't Is Maondag, en de klok van zeven
Heet pas de oor⁽¹⁰⁾ nog aongegeven
Of heer⁽¹¹⁾ begint zen week mét mood
En daadlik geit ze werrek good.
De Zondag zeukt heer door te bringen
Neet in de kroeg mét draank en zingen,
Mer wie dat gaans allein mer kaan
De gooie, braven ambachtsmaan.

(1) Get, wat.

(2) Drum, daarom.

(3) Waste deis, wat gij doet.

(4) Zulder, zult gij.

(5) Me'ch, mê ich, maar ik.

(6) Deks, dikwijls.

(7) Huur, hoor.

(8) Ziin, wezen.

(9) Wéllen, willen.

(10) Oor, uur.

(11) Heer, hij.

[p. 390]

 

De christendeúgd wist heer⁽¹⁾ sints jaoren

 

Aon ordelik plezeer te paoren;

 

En viert de Zondag wie⁽²⁾ em God

 

Heet veurgesteld in zi gebod.

 

Dan rúst heer oet van al et wérken;

 

Me zuut⁽³⁾ em zi verzét bepérken

 

Tot vreúgde die em passen kaan,

 

Die van de braven ambachtsmaan.

 

 

 

Zen kamer, dat is zinen hiemel;

 

Heer vindt zich t'hoes in dat gewiemel

 

Van kinder die, gezond en fris,

 

Neet weten nog wat elend is,

 

Mer die 't geluk al konnen lezen

 

Op mooier⁽⁴⁾ heúr tevreie wezen⁽⁵⁾,

 

Die altiid van heúm zéggen kaan:

 

Wat gooie, braven ambachtsmaan!

 

 

 

En es betaoldag is verscheenen,

 

En 't geld wat heer wist te verdeenen

 

Heúm klinkend dao weurd veurgetéld,

 

Geluift dat taan et hart em zwélt.

 

Dan is heer trots door de gedachte

 

Dat vrouw en kinder blij em wachteⁿ,

 

En eederein vertellen kaan:

 

't Is ene braven ambachtsmaan.

 

 

 

Geluift mich, vrinden, laot ze praoten,

 

Die bluffers, die uch ander staoten

 

Beschriven es e paradiis!

 

Bepaold, die lui⁽⁶⁾ en ziin neet wiis.

 

't Gelúk dat zit neet bij de riken;

 

Es die ouch mét hun duiten priken,

 

Dao's geine dee em weerd ziin kaan:

 

De gooie, braven ambachtsmaan!

 

 

 

L. Polis.

(1) Heer, hij.

(2) Wie, als.

(3) Zuut, ziet.

(4) Mooier, moeder.

(5) Wezen, gelaat, aangezicht.

(6) Lui, lieden.