Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 1: Frankrijk - Zuid-Nederland - Noord-Nederland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold– Auteursrechtvrij
[pagina 347]
| |
Zetters en ètersGa naar voetnoot(1). (Uit de omstreken van Helmond.)EGa naar voetnoot(2) par jaor geleeje woinde der te HellemutGa naar voetnoot(3) eennen èrreme schoemaker, die heil allein de kôst moes verdiênen vur 'n vrouw en tieën klen kijnder. ‘Baos,’ zee de vrouw op eennen mèrrege, ‘ik witGa naar voetnoot(4) nie, wat 'k an vang; want dor is gin broud mer in huis en al ons èrrepel zijn op, tot de zetèrrepel toe.’ ‘Jao, 't ziet er gek uit,’ zee de schoemaker, ‘ik heb ok gin stuk meer te wèrreke.’ Mee da ze zou an 't praote waore, kwàmp er eennen boeër binne. ‘Goeie mèrrege, saome! OeGa naar voetnoot(5) makte gai et?’ ‘Zoo-j-al op 't aauwGa naar voetnoot(6); mar 't kan anders gin steuïten laiënGa naar voetnoot(7) in dezen kaojen tijd. Der is niks te verdienne.’ Den boeër begon druk te praote over zunnen haover, zunnen boekendGa naar voetnoot(8), zun korre en zun èrrepel. ‘Mun èrrepel wille van 't jaor nie,’ zee ie, ‘ik heb ik wit nie oevul zetters en gun ienen èter.’ ‘Keè,’ zee de schoemaker, ‘me mai ees 't krek umgekeìrdGa naar voetnoot(9): ik heb gunnen eennen zetter, en (hiermee op zijne tien kinderen doelend) èters mit ten houpGa naar voetnoot(10).’ ‘Bè,’ zee den boeër, ‘steuirtGa naar voetnoot(11) mai dan een kaarGa naar voetnoot(12) èters, dan zal ik aauw een kaar zetters steuirre.’ Zoo gezeed, zo gedaon. Den anderen mèrrege vruug hiel er un grouteGa naar voetnoot(13) kaar vol van de schonste èrrepel vur et heuske van den schoemaker stil. De knêcht spronk er af en rièp: ‘Hièr zen naau de zetters, en de baos hee gezeeGa naar voetnoot(14), ge zotGa naar voetnoot(15) ze mar vol èters terug steuire.’ Da was m' un blaidskap bai de schoemaker, en al wa loupen kos, begon mee de èrrepel in de kelder te laoje. Toe de kaar leeg was, mossen alle tieën de kijnder baiëen gehaold worre, en de knêcht wier al wa jongeduldig, want hai ha al un heil hortGa naar voetnoot(16) staon waachte. ‘Hier hèt ie naau èters,’ zee de schoemaker, en de kaar wier vol kijnder gelaoje. Toe den boeër die bodskap trug krigGa naar voetnoot(17), wier ie gloeäg kaod. Hai wou nao de politie loupen um et an te gève; mar hai wier dur alleman is hartelijk uitgelàche; veural omdat ie altijd zo gieërGa naar voetnoot(18) was. Wat ie ok dee, noit het ie z'n èrrepel trug gekrege, umdat de schoemaker z'n afsprak goewd ha naogekomme. |
|