Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 1: Frankrijk - Zuid-Nederland - Noord-Nederland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold– Auteursrechtvrij
[pagina 327]
| |
De kattekuil. ('t Zuiden van de baronie van Breda.)(In het gehucht Tichelt, gemeente Rijsbergen, is een steeds van water voorziene kuil, die den naam draagt van Kattenkuil. Van dien kuil wordt het volgende verteld.) De Kattekuil plochtGa naar voetnoot(1) vruger mar ne vervèrelijkeGa naar voetnoot(2) kuil te zen, en ginne wonder, want ze hebbe der daor noatGa naar voetnoot(3) al veul mee de kladde g'adGa naar voetnoot(4). Asge der over dag nève gaot, dan zieder niks, mar asge der 's naachts om twaolluf ure vurbij komt, dan zit heal de kuil vol katte, die er den kattendans houë. Die katte houë bekaoreGa naar voetnoot(5) aomaolGa naar voetnoot(6) mee de poate vast en daanse dan in de rondte. En as z' oew zin, dan kome ze nar oew toe en trekken oew in de kuil, en dan mötte mar mee daanse. Dor is nog isGa naar voetnoot(7) ne vent vurbij gekome, die bedronkeGa naar voetnoot(8) waor. De katte pakte n'um aon en ze daanste mee 'um in de kuil; en omdat 'i zat waor, kon 'i der nie uit, en 'i most lèvend in de kuil verzuipe. Op ne kear kwaamp er 's naachts is ne slaachter vurbij. TunGa naar voetnoot(9) 'i er tegenover waor, kwaampen er oak verschaaie katte vur den dag: ze spronge vur 'um en aterGa naar voetnoot(10) 'um; mar d'n slaachter haai zen groat slaachtersmes bij 'um, en hij begon der mee da mes onder te hakke, mar konder gin ean van raoke. Tun gonk 'i op d'n loap en hij waor blij, dat 'i der vanaf waor. Op nun aandere kear kwaamp er den ouwe Kees Kuik, 'n bruur van Keeske Kuik z'n vaoder, is vurbij. Da waor ne vent, die nie bang waor, en die durfde, zee 'i, gerust nève d'n kattekuil gaon. NouGa naar voetnoot(11), hij gonk er 's naachts nar toe, en tun 'i derbij kwaamp, zaag 'i der, jao, 'k weet nie hoeveul katte wel, die bekaore aomaol mee de poate vast haaie en in de rondte daanste, en ze zonge aomaol: ‘Haand aon haand, poat aon poat, en Kees Kuik möt in de sloat!’ Mar Kuik haai 'et er nie op en gonk op d'n loap, en 'i most hard loape om de katte vur te blijve, die 'um aomaol aternao kwaampe; mar hij bleef ze toch veur. Mar Kees Kuik gonk laoter niemar nêve den kattekuil. SmenkeGa naar voetnoot(12) zeggen oak, da de katte sommetije ne krombusselGa naar voetnoot(13) in de kuil in braand steke en der dan aomaol rond gaon staon daanse. Nou tegeworrig hoarde daor niemar van; nou gaon der de meense gerust vurbij; mar vruger, tun zou der 's naachts nie gauwGa naar voetnoot(14) ne meens vurbij zen gegaon. P.H. De Vlam. |
|