Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 1: Frankrijk - Zuid-Nederland - Noord-Nederland

Hoe Dries Riek zijn Geesje vrijde en trouwde.
(Door hemzelven verteld.) (Limmen, Heiloo, Egmond.)

‘Dinsdag anësniejen, vrijdag anëteekend. Je zelt zeggen: hoe dat zoo haastig? Maar we waren met zen drieën jonge borsten vrij gezel, en we hadden mekaar der de hand op 'egeven: die 't lest trouwt die zel 't gelag betalen. Nou, den ienen van ons die was al weg, met de franschen weetje, daar hebben we nooit meer van hoord. Doodëschoten wil ik denken deur de kezakken. Maar zaterdag hoor ik, dat me broer, die was dan eindelijk⁽¹⁾ de derde man, verstaje, trouwen gong. Ik denk, jongens! 't gelag betalen, en gien waif; dat geet niet an. Nou, zundags gong ik er op uit, hoor; maar ik wier 'esteurd⁽²⁾. Deer⁽³⁾ ik toe kwam, was gezelskap; dat kon 'k al hooren, weetje, buiten de deur. 'k Docht: nien, deer pas ik niet. Maar

(1) Eindelijk, eigenlijk.

(2) 'Esteurd, gestoord.

(3) Deer, daar, waar.

[p. 293]

dinsdag, toen vond ik er iene. En toe kreeg ik 't klaar. Ze kon me wel; maar toch al evel, dàt had ze niet 'edocht. En ik trouwde net met me broer op denzelfden dag; gnap hoor. - Och heer: de witkoppen⁽¹⁾ te bedotten, dat 's gien duit waard. Altijd 'en best waif der an 'ehad. En keezen⁽²⁾! ze ben der geen beter!’

N. Beets.

(1) Witkoppen, vrouwen.

(2) Keezen, kaas maken. ‘De bestemming der noordhollandsche boerin als zoodanig, is keezen, keezen, altijd keezen.’ (Hildebrand).