Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 1: Frankrijk - Zuid-Nederland - Noord-Nederland

[p. 76]

Noord-Nederland. Zeeland.

Ik moe-n-ekik⁽¹⁾ altiis bluven oud.
(Naar een oud Vlaamsch liedeken van Hoffmann von Fallersleben.) (Aardenburg.)

Ik stoeng 'n keer in 't wilde bos,
En rustten op 'et groene mos.
Da lachten ilik blommetje
Zoo lief in 't 'eldre zonnetje.
Eén nachtje maar, en 't is gedaan,
De riim⁽²⁾ doed al da moois vergaan.

Toch komt de mooije meijetiit,
Die 't allemale weer verbliet:
De veugeltjes ziinghen in d' 'age,
En vliegen zoo leutig⁽³⁾ om'ooge en omlage,
En al de blommetjes schieten op
En 'effen 'ulder koppen op.

Ik was-ekik joenk, zoo groen as 'n riis⁽⁴⁾,
Noe bin-ekik oud en m'n 'oofd is a' griis:
't Is kouwe winter. - Aach, wat 'n smerte!
En nooit geen voorjaar meer in m'n 'erte!
De Meije maakt joenk de blaren van 't 'out, -
Ik moe-n-ekik altiis bluven oud.

G.P. Roos.

(1) Ik moe-n-ekik, ik moet ik ik. Deze herhaling der pers. voorn.w. komt in het Zeeuwsch zeer vaak voor, wanneer ze als subject en met nadruk gebruikt worden.

(2) Riim, rijm, rijp.

(3) Leutig, blijde.

(4) Riis, rijs, loot.