Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 1: Frankrijk - Zuid-Nederland - Noord-Nederland

De kèrek van Oolen. (Omstreken van het Kempensche stadje Herenthals.)

T'Oolen hadde z'es, 't is lank leên, en kèrek gebouwd, maâ z'hadde ze van roemetoem toe gebouwd en vergete er en deur in te brenge. Neé⁽⁶⁾ de kèrek was gereed, mor ze kosten er nie in. Ze deên dan eene nor Lichtert gaàn, om te vrâgen wa da ze muste doen, oem er in te kunne. Die van Lichtert zein, da s' er en deur musten anhange, en den de deur binne gaàn. Zoe gij⁽⁷⁾ as em dâ wist, begost den dee van Oolen te loope, en a zeê onderwege altij maâr: deur, deur, deur. Maâ de loemperik must onderwege, in 't broek⁽⁸⁾ over en beêk springe, en a wist in djast⁽⁹⁾ nie, oe dat em dâ zeè overgerâke. A sproeng en a was er over; maâ toen had em vergete, wa dâ ze te Lichtert gezeèd hadde, en a begost de pèremeteère⁽¹⁰⁾. Daâr aân die beèk was er 'nen andere loemperik aân 't wèreke en die vroeg, wat dat em verlore was. ‘Wel ginder had ik et nog, en neé ben ik et kwijt,’ zeè em. Ze sproenge na mè tweenen in de beèk, en ze begoste te zuke meê en gaffel, want ze doechte, da 't in 't wâter lag. ‘A may⁽¹¹⁾!’ riep die van Oolen. - ‘Is 't er deur⁽¹²⁾?’ vroeg den andere. - ‘A! deur! deur! deur!’ zeè 't em, ‘ik hem et!’ en a liep veut na Oolen, om da gaân te zegge. Maâ neé hadden d'Ooleners verstaân, da ze deu de deur zelf muste gaân, maâ da kost nie, en toen ginge ze deu 't deurgat.

Neè, as de kèrek al eunige jaàre gebouwd was, was er gès⁽¹³⁾ in de galmgaâte gewasse. De pastoor en de burgemiaster wiste nie oe da ze da er zouwe afkrijge. Toen vroege ze raad aan den djaste schepene, maâ dee wist et ook nie; dan aan den twiadde schepene, en dee wist et ook nie. Toen kwamp er ne hechtenvulder⁽¹⁴⁾ en dee zeî: ‘Ik hem dâ zjust e pjeèd gekocht, en dad heè altij in de wei geloope. Me zelle da meê e zeel omhoog trekke en zoo 't gès lâte afweên. Ze deên da, en ze stropte 't pjeêd e zeel aan zen' nek, en zoo trokke ze 't omhoog. Heel Oolen stond onder den tore, om da te zien; en toen 't pjeèd keut⁽¹⁵⁾ bij de galmgâte was, hang zen toeng uit zen muil, want 't was kapot: zen keèl was toegestropt. ‘Zie, 't lekkbaârt al!’ riep de keuster, toen em de toeng zag hange: ‘wa zal 't weîn!’ Maâ 't pjeèd da weê⁽¹⁶⁾ nie, en ze muste 't van zeulfs teneer lâten; en 't gês bleef staân, totdat er lâter slummer mensche gekomme zen, die 't er afǵeploekke hemme.

S.

(6) Neé, nu.

(7) Gij, gauw.

(8) Broek, moerassig land.

(9) In djast, in 't eerst.

(10) Pèrementeère, jammeren.

(11) A may, ei mij, eilaas!

(12) Deur, door.

(13) Gès, gras.

(14) Heehtenvulder, paardenprosser, paardenvilder.

(15) Keut, kort, dicht.

(16) Weê, weidde.