Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 1: Frankrijk - Zuid-Nederland - Noord-Nederland

[p. 3]

De duyvel-pavey. (Caestre.)

Over veele jaeren der was a boer die snavens loate, loate, hadde bluiven drinken. En hadde a wagen méé die èloan wos; en hè moeste duer an slegte stroate passeeren, en 't wos donker, donker lyk an hoven⁽¹⁾. Osten a lytje areen hadde⁽²⁾, ol roazen⁽³⁾, hè rogte versteld. Hè begunde toun te zweeren, en te wenschen, seggende, dat den duivel dae olleene d'ruit èrogte hadde, en datten dae wilde an pavey⁽⁴⁾ h'en. Hè wos nog beezig mè spreeken, osser a grooten heere by nem kam, en vroeg wuk datten wilde. Den duivel zey (dien heere wos den duivel) datter tegen s'an'herdags a pavey gounk zyn, ossen wilde teeken, om d'eesten an nem te zyn, die d'rover zou gaen; de boer teekede, en satan verdwyn.

S'an'herdags 't volk wos stief verouwert⁽⁵⁾ van dae zoo an schoone route te zien; mae den boer, hè was verleegen en gink te rade by den paster, die zei datten zyn hond eest moste d'rover yagen. De boer dei dat, en den duivel, ziende datten moa de ziele van an hond en hadde, wos zoo verbitterd, datten regtuyt⁽⁶⁾ de pavey dastweerde⁽⁷⁾.

Me vinkt nu nog koschie-steens⁽⁸⁾, die over èbleven zyn van die pavey.

(1) Hoven, oven.

(2) Osten a lytje areen hadde, toen hij een luttel gereden had.

(3) Roazen, razende.

(4) Pavey (Fr. pavé), straatweg.

(5) Verouwert, verwonderd.

(6) Regtuyt, (vergelijk: regtevoort), terstond.

(7) Dastweerde (Fr. destrueerde), vernielde.

(8) Koschie-steens (Fr. chaussée), kassei (straat)-steenen.