O rijkdom van het onvoltooide

[p. 75]

4

Verborgen half en half verstaan,
o droefenis en troosting tevens
en toebeschikte lot mijns levens:
u missen en u niet ontgaan.

Tot dorte en ledigheid verviel
dit trotsch begin, en onvermogen,
met boven alles uitgetogen
de eenzaamheid der menschenziel

Waar als begoocheling zweven mag,
als [ranken] nimmermeer gevonden
de onschuld van uw hartegronden,
de frischte van uw zuivere lach.

O vonnis over mijn bestaan
de lange jaren hier te voren,
de dagen die nog ongeboren:
u missen en u niet ontgaan!