O rijkdom van het onvoltooide

[p. 74]

3

O donker en grootmogend woord,
maakten de glanzend zijen halen,
is het de peinzing in het dalen,
dat het aldoor wordt nagehoord?

Is het de toover van een klem
die rept zijn onbegrepen voeten?
Welt het gehoopte zielsontmoeten
op uit den bodem van de stem?

In purpren eenzaamheden zonk
de volle toon en bleef verwijlen
waar wel de schoonste oorden schuilen,
verborgen rijkdom donker blonk.

Of ook de stoeische mond verkoos
in spel te wezen en vervoerde
tot hemellachen en beroerde
de diepe dingen moeiteloos.