De vermakelijke spraakkunst

Regel XVIII.

Voegwoorden, 't zij uitgedrukt, 't zij ondersteld, verbinden gelijke wijzen en tijden bij de werkwoorden en gelijke naamvallen bij de naamwoorden, als:

‘Hij kwam, zag en pakte zijn biezen.’

‘Als je zoo voortgaat met jenever te drinken en slechte cigaren te rooken, zulje gelijk worden aan een paard na een harddraverij, dat uitwaassemt en dampt.’

‘Die gaauwdief werd naar verdienste beboet, gegeeseld, gehangen en voor schelm het land uitgejaagd.’

‘Denkje dat er iets tusschen hem en haar aan de hand is? - Ja: hij en zij zijn verloofd,’

Aanm. Onze wakkere teekenaar heeft er trouwens wel voor gezorgd, dat men 't hem en haar kan aanzien.

[p. 131]

Hij en zij zijn verloofd.

Sommige voegwoorden regeeren een aantoonende wijs, als b.v.

Wanneer ik alles wel bedenk, Een kat heeft maar een staart.

Toen ik een kleine jongen was enz.

enkele, maar ook alleen in voorzangers-Nederduitsch, een zoogenaamde bijvoegende wijs, als:

Zoo hij geen praatjesmaker waar,
Men hield hem voor een logenaar.

Wilt gij, dat ik hem schrijve

En vrage, dat hij blijve.