De vermakelijke spraakkunst

[p. 21]

Tweede hoofdstuk. Van lettergrepen.

Een lettergreep of ‘syllabe,’ 't zij die een geheel woord of een deel daarvan uitmake, is een enkele of samengestelde klank, door dezelfde stem-uiting voortgebracht. In den navolgenden zin b.v. is ieder woord een lettergreep, en wederkeerig iedere lettergreep een woord;

He! wat een pret! kijk dat 's er een!

[p. 22]

Het spellen is de kunst om de letters samen te voegen, die een lettergreep, en de lettergrepen, die een woord uitmaken.

Vraag.	Waarom is een schoolmeester gelijk aan een profeet?
Antw.	Hij kan ‘de toekomst’ spellen.
Vraag.	Waarvan houden zoete kinderen veel?
Antw.	Van spellen.
	NB. Uit vrees voor misverstand, antwoorden zij doorgaans liever, met een klein verschil in den dialektvorm:
Antw.	Van spullen.

Sommige Spraakkunsten geven eenige meer of min vaste regels op aangaande de wijze, hoe de woorden gespeld moeten worden; de naauwe grenzen, binnen welke wij verplicht zijn, ons te bewegen, verbieden ons, hier meer dan twee algemeene voorschriften aan te bevelen:

1. Indien gij niet weet, hoe gij een woord moet spellen, zoek gezegd woord dan op in een woordeboek, en doe uw best, het letterlijk na te schrijven; maar, hebt gij geen woordeboek bij de hand.

2. Schrijf het dan in dier voege, dat het wel geraden kan worden, maar toch niet volkomen leesbaar is.