Poëtische werken. Deel 12. Mengelpoëzy. Deel 4: Gedichten, zoo oude als nieuwe

[p. 227]

De vlinder.

‘Schoone Vlinder! staak uw spelen.

Waarom waagt ge uw pronklivrei

Op die schrale en koude hei?

Zoek de warme boschstruweelen,
Schoone Vlinder (sprak de Wijze)

Berg u onder 't najaarsloof:

Vrees, dat, eer nog 't maanlicht rijze,

De avondkoelte u 't leven roof!’

‘Zal op nieuw de duinroos tieren?

(Sprak het Knaapjen) zeg het my,

Schoone Vlinder, die zoo blij

In de najaarszon blijft zwieren!
Zeg my, zal op nieuwe bloemen,

Zal op versch en lachend groen

Weêr 't herboren aardrijk roemen

In het lentejaarsaizoen?’

[p. 228]

 

‘Vlinder! kunt gy 't my vertellen,

 

(Sprak het Meisjen:) heeft geen maagd

 

Ooit de reden u gevraagd

 

Van haar innig boezemkwellen?

 

'k Voel my vaak ontrust en bevend:

 

Zoû dit ook van liefde zijn?

 

Zeg het, Vlinder! vrolijk zwevend

 

In den lentezonneschijn.’