Poëtische werken. Deel 12. Mengelpoëzy. Deel 4: Gedichten, zoo oude als nieuwe

[p. 117]

Twee gebeden.
Naar Robbert Burns.

I.

Almachtige Opperheer omhoog!

Uw wezen ken ik niet;

Maar echter weet ik, dat Uw oog

Uw werken kent en ziet.

Uw schepsel werpt, met lijdend hart

Zich voor U neêr in 't stof;

Doch overtuigd, dat al zijn smart

Door Uwen wil hem trof.

Doch overtuigd, o Heer! dat Gy

Wraakzuchtig zijt noch boos:

O! maak mijn oog van tranen vrij,

Of sluit het voor altoos.

[p. 118]

 

Maar vordert Uw al wijze wil

 

Dat nieuwe druk my wacht?

 

Zoo sterk mijn ziel, opdat ik stil

 

Hem doorsta zonder klacht.

II.

O Gy! wiens macht, van vrees en hoop

My beurtlings 't hart doet jagen!

Die, eer de dag ten einde loop',

My voor uw throon kunt dagen.

Heb ik te menigwerf gedwaald

Op 't vleiend pad der zonden,

Gelijk een stem, die nimmer faalt,

My luide blijft verkonden.

Gy weet het, God! gy vormdet my

Met sterke en wilde driften;

Vaak was ik machtloos, spraken zy,

Het goed en 't kwaad te schiften.

Waar ik, door eigen kracht verraên,

Uit zwakheid moest verdolen,

[p. 119]

 

Laat daar, alwetend God! mijn daên

 

In duistre nacht verholen.

 

 

 

Waar ik met opzet was verblind,

 

Is my geen pleit gebleven,

 

Dan, Gy zijt goed: en goedheid vindt

 

Genot in schuldvergeven.