Poëtische werken. Deel 5. Mengelpoëzy. Deel 1

[p. 212]

Op zekere spooren, als duivelsklaauwen,
in de steenen vloer der boekery van de groote kerk te Zutphen geprent.

Liep hier de duivel waarlijk rond

In de oude boekery?

Zoo dicht aan Godes heiligdom,

Zoo dicht aan 't sakristy?

En ziet men op het vast cement
Zijn felle klaauwen ingeprent?

Gelukkig was die oude tijd,

Toen, als de Booze kwam,

Een ieder, door zoo zichtbaar blijk

Zijn aanzijn ras vernam:

Toen elk hem voelen kon en zien,
En dus geduchten weêrstand biên.

[p. 213]

 

Toen was men spoedig by de hand,

 

En 't preevlen van gebeên,

 

Of 't heffen van een plechtig kruis

 

Joeg hem terstond weêr heen:

 

Ja, hielp dit niet, met heilig nat

 

Werd hy besprengd en overspat.

 

 

 

Dan ach! in dees verdorven eeuw,

 

Als Satan tijgt aan 't werk,

 

Houdt hy zich stil en toont zich niet,

 

Dat niemand hem bemerk':

 

Ja zelfs hy maakt, o gruwbre daad!

 

Ons wijs, dat hy niet meer bestaat.

 

 

 

Zoo kunnen wy, helaas! niet meer

 

Ons voor zijn listen hoên;

 

Daar hy omtrent en in ons is,

 

Eer wy het zelfs vermoên:

 

En niet in steenen of cement.

 

Maar in ons hart zijn klaauwen prent.

1823.

Ex tempore.