Versamelde gedigte

Hitler

O kyk, dis kinders, vrouens, mans wat kla;
Dis wit gesigte, bloed-bevlek, wat staar
Met wyd-geopende oog wat niks gewaar,
Bo hemel toe en van die hemel vra
Vergelding vir hul martel-Golgotha,
Vereffening van die skuld so bitter swaar
Dat skaars vereffening moontlik is. Voorwaar
Die las van skuld wat hierdie skepsel dra,
Die skuld van vuige valsheid en verraad,
Van doofheid vir die sagte stem wat smeek,
Van wrede terg en wreder nasiekwel,
En moord en bloed en skandelik gruweldaad -
Is byna groter as die las wat breek
Die hart van Judas in die diepste hel.

Hoe sal ons hom uiteindelik beloon
Die self-verhefde herder, held en heer
Van pure potklei, wat vandag probeer
Sy troubreuk, valsheid en verraad verskoon
Met huiglary wat reg en waarheid hoon?

[p. 464]

 

Om so 'n miskruier wat op meineed teer

 

Met dertig silwerlinge te vereer

 

Is snode smaad aan elke Judas-soon.

 

En tog ons kan en sal dit maklik spaar

 

As hy ten laaste moed genoeg behou

 

Om net soos Judas deur sy daad bevloek

 

Daarmee te koop 'n taai riem of 'n tou

 

En manlik na 'n moerbeiboom gaan soek

 

Wat hoog genoeg is vir 'n moordenaar.

Forum, 21 Oktober 1939