Versamelde gedigte

Karma

In elke lewe skuil 'n vroeë lewe

Wat onvoleindig op voleinding wag.

Die siel wat in sy armoed eensaam strewe

Na wat te hoog is vir sy wanhoopskrag,

Voel, as hy beur, die klou

Van iets wat dof onthou

Wat in die ver verlede, vóór sy tyd,
Gebeur het. Wêreldwyd,
Alom, soos kleur wat die heelal beverf,
Die hemel blou maak en die blare groen,
Wat in die diepsee-water, oorgeërf
Van gistermôre, glinster en wat soen

Die maanhaar-branders wat

In skuim-bruis teen die rotse spat,

Rek deur die lewe heen beseffing van die skat,

Of las of vloek, tevore opgevang,
En maak die siel, bewus van wat hy oorhou, bang.

Dit is die vroeër lewe, met sy skuld

Nog onbetaal, nog onvergeld,

Wat wag met liewe, lydende geduld,
Op nuwe kanse om sy doel te seën,

Soos in die droogte-tyd die droë veld

Op water wag en wierook wat die reën
Oor deurnat aarde aan die aandlug leen.