Versamelde gedigte

LII

Maan, ou Maan, wat jare deur

Met jou lang-geleende lig,

Met jou bleek gesig,

In nagte deur blomme vergeur

Oor die wêreld waak en wag,

Baie het jy, ou Maan, bespeur

In die jare lankal afgeloop,

Van mense-trots en van mense-hoop,

Van bloed verspil en van twis gestry,

Van dade wat nooit vergelding kry,

Van moedeloosheid soos middernag.
En jy merk, ou Maan, wat die mensdom dra,

[p. 109]

 

Maan, ou Maan, met jou bleek gesig,

 

Met jou blink geleende sonnelig.

 

Maan, ou Maan, wat nooit nie treur

 

Maar sedig orals rondom speur,

 

Kyk hier neer op Golgota

 

En sê die son wat hier gebeur!