Christelijcke plicht-rymen om te singen of te leesen
(1648)–Cornelis de Leeuw–
AuteursrechtvrijZangh: Psalm 23.
DE hoovaerdy bestaet in 't sterck begheeren,
Van aertsche pracht, uytnementheydt en eeren;
Nae dese staet de yd'le menschen trachten,
Wanneer 's haer selfs toeschrijven in ghedachten,
't Goet van gheluck, en lichaems en der zielen,
Die haer misschien, noch nu, noch oyt toevielen.
| |
[pagina 311]
| |
2 Wanneer ghy u verheft, en soeckt ghepresen
Te zijn om 't gheen, ghy hebt, besit, voor desen
Oock hebt ghedaen door mannelijcke wercken.
Ghy laet oock me'e den hoogmoet in u mercken,
En schoon ghy sijt, tot hooghen staet verheven,
Ghy niet genoeght; maer wilt noch hooger sweven.
3 Een hooghen moet ghy draecht om yet dat binnen
U lichaem is, als scherp doorslepen sinnen
En wat in ons uyt steeckend is ghesprooten
Uyt de natuur: doch meest sal sich vergrooten
De mensch om het besit van 's Heeren gaven,
Waer mede Godt door 't woort sijn ziel quam laven.
4 Die rijck in kennis zijn en kunst verhooghen
Haer selven, en daer op by yder booghen.
Quansuys of gheen by haer was te ghelijcken:
En of een mensch met wetenschap verrijcken
Alleen sich kon. Weest ymant milde gaven
Licht sal sijn hert daer op hooghmoedigh draven.
5 Hy stoft oock seer, om dat van Alexander
Sijn afkomst daelt, als oock om dat een ander
Hem niet ghelijckt in rijckdom, schoone kleden,
In schoonheyt, pracht en and're heerlijckheden;
Geen dienaers heeft, die hem in als behagen.
Dit en soo voort een hoogen moet doet draghen.
6 Doet draghen hoogen moet in deser wijsen
Wanneer sy met vermaeck haer selven prijsen:
En boven anderen haer selfs verhooghen;
En by gheleghentheyt nae hoogheyt ooghen
Die bly zijn soo wanneer haer menschen prijsen,
En tot haer loff haer alle eer bewijsen.
7 Aen hooghmoet sy haer selfs niet min verloopen,
Die onder ootmoets schijn nae hoogheyt hoopen,
Wiens uytterlijck gebaer d' eer schijnt'te weyg'ren,
Doch in haer hert met lust na hoogheyt steyg'ren.
Die als sy niet tot hoogheyt mooghen raecken,
Haer hert daerom en sin swaermoedigh maecken.
| |
[pagina 312]
| |
9 Dees hoogmoet is verselt met het benijden
Van die, met ons nae gh'lijcke eer mocht strijden.
Die meerder is dan hy, kan hy niet lijden.
Die hem ghelijckt hy aensiet van ter zijden.
Sijn minder hy verdruckt; hy mocht verrijcken:
En metter tijt hem doen de vlagghe strijcken.
|
|