Christelijcke plicht-rymen om te singen of te leesen
(1648)–Cornelis de Leeuw–
Auteursrechtvrij
[pagina 296]
| |
Zangh: Nero Moordadigh. 't VErsaecken van ons selfs nae 's Heylants leeren
Beteeckent in den mensch soo een omkeeren
Dat wy gheheel en al ons selfs verla- ten;
En nae der ooghen schijn ons lichaem haten.
2 Den wijsen Godt niet waerdigh acht het gheenen,
Dat als een damp seer haestigh is verdweenen.
Hy lieft het gheen dat roest noch mot kan schenden:
Hy mint stantvaste vreucht, die vry is van ellenden.
3 Dit staet u nae te doen: wilt gh' u versaecken;
Ghy moet gheheel gheen werck van 't Aertsche maecken.
Des Weerelts vreucht en staet moet ghy versmaden,
| |
[pagina 297]
| |
En hert en ziel met ware deucht verzaden.
4 De tochten van u vleesch en wat kan strijden
Recht teghen Gods ghebodt, stelt aen een zijde.
Verstant en wil, en verders al u sinnen
Staegh vaerdigh hout om uwen Godt te minnen.
5 't Sy wat ghy doet of laet, hout hert en ooghen
Van d'aerden af, tot Christum opghetooghen.
Vleyt niet u selfs: maeckt niet u eyghen wetten;
Soo Godt ghebiet, wilt hert en ganghen setten.
6 Kiest gheen gheboden uyt van doen of laten;
Gaet reghel-recht de Goddelijcke straten.
Denck noyt het doen van 's Heeren woort of Wetten
Mocht licht mijn hoop tot aertsche staet beletten.
7 Den hooghsten trap die onsen Godt den vroomen
Heeft toegheseyt, laet in u sinnen koomen:
Den hooghsten trap der kroon der heerlijckheden
Die Godt dien gheest, die trouw sijn naem beleden.
8 Past niet op goet, noch op u lieve leven.
Wie sich versaeckt, dat licht sal van hem gheven
Op hoop van 't heyl, dat niemant kan ontrooven,
Het heyl, dat ver, de Weerelt gaet te boven.
9 De Weerelt kruyst, en haer begheerlijckheden.
De sonden mijt en sonds ghelegentheden
En lust daer toe; als die u kan verleyden
Tot eenigh quaet, en van u Heylant scheyden.
10 U hert en tongh ghestadigh wacht voor sonden,
Wert selfs oock dan onstraffelijck bevonden
Wanneer gheleghentheydt met winst u dringhen
Komt; laet dan 't quaet u sinnen niet omringhen.
11 Roeyts' uyt, hou met ghewelt die pest begraven.
Ghy sult nae eer of 's Weerelts pracht niet draven.
't Verlies van goet of rijckdom, het ontbeeren
Van aertsch vermaeck u hert sal weynigh deeren.
12 't Sy ver van u, dat ghy om 't aertsch te garen,
Het Heyligh Woort uws Gods niet soud bewaren.
| |
[pagina 298]
| |
Wilt so Godt wil. Wil Godt u lijff ghebruycken
Tot sijnen dienst; u wil voor God moet duycken.
13 Kort om; u lijff, en dinghen die u lieff zijn,
Als Godt die eyscht, Godt moeten tot gherieff zijn.
Godt eyscht maer 't zijn, niet 't uw, soo hy 't wil voeghen,
Soo voeght het me'e; en toont een goet ghenoeghen.
14 't Is Godt, die 't doet; die duysent duysent reden
Heeft, waerom dat, hy sijn, niet u wil deden.
Dit zy u troost: Godt die 't my heeft ontdragen,
Mijn heyl versorght; dies heb ick niet te klagen.
|
|