Christelijcke plicht-rymen om te singen of te leesen
(1648)–Cornelis de Leeuw–
AuteursrechtvrijCanon a. 4. In een stem. 1. WIe zijn gheneghentheyt ten rechten heeft versaeckt
Is op den hooghsten trap van
| |
[pagina 299]
| |
 heyligheyt gheraeckt.
Den sulcken valt het licht, oock selver 't aller tijden,
Om Gods en Christi wil met lijtzaemheyt te lij- den.
2 Verdriet, en onghelijck, ontroovingh van sijn goet,
En ballinghschap, en smaet, en alle teghenspoet:
Jae selfs de nare doot, die alle menschen vreesen,
Die vreest hy nu noch oyt; wanneer er alleen gepresen
3 Daer door sijn Heylant wert. Dewijl hy niet en acht,
't Sy wat het dan oock zy, dat ymant hem met kracht
Of listigheyt ontrooft. Geen meerder luck of eere
Schrijft hy sich selven toe, dan dat der Heeren Heere
4 Op aerden heeft gheschat. Dit leyt by hem voor wis,
Dat een discipel niet meer dan sijn Meester is.
Die 't Aertsche heeft versaeckt, en dat adieu gheseydt heeft,,
Een hoop van beter goet in sijn gemoet geheyt heeft.
5 Wie sal het Aertsche goet verlaten, soo in t'hert
Geen hoop van meerder heyl diep inghewortelt wert?
Door hoop van saligheydt een Christen ramp sal lijden;
| |
[pagina 300]
| |
Jae in sijn teghenspoet sich roemen en verblijden.
6 Hy weet dat onghelijck, versoeckinghen, en kruys
De deucht van lijtsaemheyt brenght in sijns herten-huys.
Dat uyt de lijtsaemheyt bevindinghe, door desen
Een wiss' en vaste hoop in hem is op-gheresen.
7 Dat d'hoope niet beschaemt; dewijl dat in sijn hert
Gods liefd' wert uyt ghestort; die hem gheschoncken wert
Door sijnen Heyl'ghen Gheest: Een oorsaeck dat wy roemen;
En ons (hoe wel vol kruys) door hoop gheluckich noemen.
8 Dewijl de swarigheydt om Christi wil ghele'en
Ons baent een wisse weg om in Gods rijck te tre'en
Om dat die teghenspoet, in haer, die Godt ghelooven,
Baert ware lijtsaemheyt, die alles komt te boven.
9 In dien verscheyden kruys geen stoff tot lijtsaemheyt
De Christen-menschen gaff, noyt sou verdraegsaemheydt
Haer selven metter daet vertoonen, schoont tot lijden
Bereyt waer ons ghemoet, en willigh om te strijden
10 Wie sou oock konnen sien, of weten, dat wy zijn
Om Christi wil ghetroost te dulden alle pijn?
De goe ghelegentheyt beproeftster is van sonden
En deuchden; sy ontdeckt 't gheen in de diepste gronden
11 Van onse herten schuylt. In teghenspoet en spoet
Ghy allerseeckerst weet, hoedanigh een ghemoet
Dat in u boezem steeckt. Verdraeghsaemheydt doet groeyen
Beproevingh in den mensch, en op het heerlijcxt bloeyen.
| |
[pagina 301]
| |
12 De mensch sijn eyghen selffs ghelooff door teghenheydt
Beproeft en ondervint; en sijn stantvastigheydt
Aen sijnen God bewijst, en so dat Godt behagen
Schept in sijn trouw ghemoet, en in sijn lijtzaem draghen.
13 Door des' ervarenheydt een Christen ondervint
Dat hem de liefde selfs seer hertelijck bemint.
Want hy voor ooghen siet, dat Godt hem wil ghebruycken,
En oock alsnu gebruyckt, ten eynde hy de struycken
14 Van Gode niet gheplant, uytroeyen sou en 't woort
Dat zielen salig maeckt, sou planten voort en voort:
Op dat Gods hooghste naem door sijn ghedult ghepresen,
En nae waerdy gheroemt, mocht in de Weerelt wesen.
15 Soodanigh Christen voelt in allerley verdriet
Om 's Heeren wil ghele'en en uytghestaen, dat niet
Sijn Heylant hem verlaet; maer dat hem wert ghesonden
Tot troost den Heyl'ghen Geest. By hem wert-ondervonden
16 De vaste trouwigheydt, en goetheydt, als oock macht
Die onsen Godt ghebruyckt, om yder die hem acht,
En om sijn eere lijt, te helpen uyt het lijden.
Wie Godt ghetrouw'lijck dient, sal Godt geen troost benijden.
17 Hier uyt in menschen spruyt de allervaste hoop,
Dat sy nae recht ghedult, en heyligh levens loop
Van haer getrouwen Godt genieten sullen 't leven,
Dat Godt een trouwe ziel belooft en wis sal geven.
| |
[pagina 302]
| |
18 Krijght die hier 's Heeren gunst, en na sijn Coninckrijck,
Die in Godtsaligheyt haer Heylant sijn ghelijck:
Die aen sijn Godt ghelooft, en daer toe sijn vertrouwen
Op Godt en Christum stelt; schoon dat hem noyt benouwen
19 Of kruys, of teghenspoet, om Christi wil, of noyt
Om sijnent wil van goet of leven wiert beroijt.
Wat segt gy van die geen? wat heeft die mensch te wachten
Die boven dat oock lijt verdruckingh en verachten?
20 Die voor Gods eer en leer, en sijn rechtvaerdigheyt
Gantsch willig staet en goet en leven van hem leyt?
Sal dese niet veel meer Gods eeuwigh heyl verhoopen?
Sal die stantvaste ziel gantsch ledigh henen loopen?
21 O! neen. Wie trouw'lijck dient van Godt sijn loon ontfanght,
Waer nae hy door ghelooff stantvastigh heeft verlanght.
De'es onbeweeghde hoop in menschen kan verwecken
Gods Gheest, dewijlse klaer en duyd'lijck komt ontdecken
22 Gods allerhooghste liefd, die hy dien mensch toedraeght
Wiens hert vol heyligheyt sijn Schepper heeft behaecht.
Die Gheest verseeckert ons, dat wie in't kruys volherden;
Als trouwe vrienden Gods sijn heyl deelachtich werden.
|
|