Christelijcke plicht-rymen om te singen of te leesen
(1648)–Cornelis de Leeuw–
AuteursrechtvrijSangh: Psalm C.
WIlt ghy o ! Christen-mensch ghewis
Zijn, of u deught recht deughdigh is,
Gheduerigh let, of ghy in't goet
Hout dese recht en wijse voet.
2 Al wie de Heyligheyt recht meent,
Diens hert noch droevigh is, noch steent
Wanneer de goe gheleghentheyt
Hem oorsaeck gheeft tot heyligheyt.
3 In teghen-deel sijn hert verheught
Wanneer hy vromigheyt en deught
Bewijsen mach aen yder een;
Die hem of vreemt is of ghemeen.
4 Onwetende wat goets te doen;
Of sich van sonden te verhoen,
Gheen ware deught kan ymmer zijn:
| |
[pagina 54]
| |
Is goet en nochtans deught in schijn.
5 Wie deughtsaem zijn wil van ghemoet,
Diens hert moet weten wat het doet:
Op losse boeghen 't zeyl te gaen,
Tot quaet soo wel als goet kan slaen.
6 Een vroome ziel vermijdt het quaet
Hy volght de deught met wil en raet.
Wie deught doet tegen wil en sin,
Die draeght de deughden gantsch geen min.
7 Wie schoor-voet om Godsaligheyt
Te pleghen, gheen gheneghentheyt
Of weynigh heeft tot deughden; 't hert
Veel eer in sonden is verwert.
8 Die Godt en deught van herten mint
Gheen heyl'ge daet die oyt begint
Tot voorderingh van staet; Hy acht
Deucht meer: door haer hy eer verwacht.
9 Dat hy de ware deught om-vat,
Gheschiet niet om een Aertsche schat
Of Aertsche vreught te krijghen: Hy
Maeckt sich om Godt van sonden vry.
10 Hy acht voor winst Godtsaligheyt,
En leeft daerom in heyligheyt.
Hy lieft de deught, om dats' is deucht:
En beyde Godt en mensch verheught.
11 Hy lieft de deucht om datse schoon
Is, en Godts allerliefste Soon
Die yder mensch gheboden heeft:
En daer op sijnen seghen gheeft.
12 Hy vliet de sonden als venijn:
Om eeuwigh niet ghehaet te zijn
Van God, die alle sonden straft;
En ware deughden heyl verschaft.
13 Soo stercken liefden draecht hy toe
De deughden, dat hy nimmer moe,
De selve wert; noch oyt verlaet;
| |
[pagina 55]
| |
Schoon daerom hem de weerelt haet.
14 Of hy om deucht verlaten moet
Sijn lieve Vaderlant en goet
Sijn Vader, Moeder, vrou en kint;
Hy even vast sijn Godt bemint.
15 Hy weet dat hy door deucht gelijck
Sijn Heylant wert, en 'tConinckrijck
Des levens erven sal van Godt
En daerom hout hy Gods ghebodt.
|
|