Christelijcke plicht-rymen om te singen of te leesen
(1648)–Cornelis de Leeuw–
AuteursrechtvrijSangh: Esprit qui fais mouvoir mes nerfs & mes arteres.
AL wie Godtsa- lighlijck na Christi wil wil le- ven,
Behoeft voorsichtigheyt de leytster van het goet:
Want sonder dit Compas kan niemant sich beghe- ven
Tot
| |
[pagina 56]
| |
 deugt,
dewijl hy niet weet hoe hy wand' ren moet.
2 Ghelijck een timmerman gheen dinghen recht sal maecken,
Of nauwelijcx, so hy geen lijn of richtsnoer heeft:
Alsoo kan niemant oock tot heyligheyt gheraken,
Soo hy die leijtster niet in't ooge plaets en geeft.
3 De oorsaeck, waerom dit niet anders en kan wesen
Is, om dat alle deught in maet en keur bestaet.
Gelijck voorsichtigheyt moet stadigh zijn by desen;
Also oock by de deught, die sonder haer vergaet.
4 Sy is een recht verstant, begrip, en keur van saeken,
Die alle menschen leert, wat haer te vlieden staet:
En watmen soecken moet om aen Godts heyl te raecken.
Sy is der zielen-oogh wiens licht door 't duyster gaet.
5 Sy onderscheyden kan de quaden vande goeden,
Het eerlijck, van het geen on-eerlijck is, en scha
Van winst; sy port den mensch sich haest en wel te spoeden
Tot deugt; sy wijst den wegh en middel tot gena.
6 Sy leert de rechte kunst om heylig na Gods wetten
Te wandelen; sy leert hoe datmen sterven moet.
Sy vaart geen dingen aen, of sal op 't eynde letten
Of 't quaet of goet sal zijn. Sy alle quaet verhoet.
7 Sy kiest na overlegh van t'goede eynd, goe wegen
En middelen waer door sy raecken kan aent end.
In kruys en teghenspoedt sy nimmer is verleghen:
Sy maeckt haer selfs goet luk int midden van ellend.
8 Wat teghenwoordigh is sy schicken kan ten besten.
| |
[pagina 57]
| |
Sy overdenckt het gheen voorleden is, op dat
Sy haer bedreven quaet vermijden sou; ten lesten
Sy met voorsichtigheyt, wat komen sal omvat.
9 Sy neemt gelegentheyt en tijden waer om heyligh
Na't voor schrift van haer Godt te leven, en vermydt
Al wat het levens padt voor menschen maeckt onveyligh:
Sy met lanckmoedigheyt door deught om t'leven strijt.
10 Sy alle dingh verlaet, hoe heerlijck het mach wesen,
En schoon in 's menschen oogh en acht dat min als stof:
Om met te grooter lust den goeden Godt te vreesen,
En namaels seeckerlijck te woonen in sijn hof.
11 Dewijl sy niet bedrieght, en niemant haer bedriegen
Kan met een schoonen schijn; sy op gheen menschen bout,
Die brosch en sterff'lijck is, en and'ren voor kan lieghen
Schoon dat hy heerlijck sy, daer toe oock rijck van gout.
12 Sy staet op Godt ghegront gelijck de steyle rotzen
Die onbeweeghlijck staen en wijcken nimmermeer;
Of schoon met groot gewelt de waterbaren botzen,
En stormen met gedruys sy vallen niet omveer.
13 Soo staet haer hoop op Godt; of schoon vervolgings golven
Haer stolpen over t'hooft, en of Tyrannen macht
Haer, en wat sy bemint, in kommer hout bedolven;
Sy evenwel van God 't beloofde heyl verwacht.
|
|