§ (79) Die neghenthiende fabule is vanden scape ende vanden raue Men en sal die | Simpelen noch die onnoselen gheen quaet doen ofte bescadelijc wesen Ghelijc | als dese fabule vertelt. |
HEt was een rauen die op een scaep rustende was Ende dat scaep begonste haer | [5] te segghen Du sultste dy wel wachten dy te rusten oft te clymmen op eenen | hont ende te spelen met hem Ende die raue seyde hem V arme onnosel wicht du moech | ste wel dincken dat ic wel weet met wien dat ic spreken sal want ic ben out ende | boos ende het is van mijnre natueren dat ic den onnoselen ben bescadelijcken ende | den boosen behulpelijcken Ende daer om soe vintmen vele menschen die van sulc- | [10] ker natueren sijn dat si anders niet en doen dan dat si den onnoselen ende simpelen | bescadelijck ende behynderende sijn.
Auteursrechtelijk beschermd