§ (34) Die vierthiende fabule is vanden wolf ende vanden hoofde van | den dooden mensche. Men vinter vele die in grooter glorien | ende eeren sitten ende hebben vele goets. die nochtans gheen wijs- | heyt en hebben Vanden welcken Ezopus vertelt eene aldus | [5] danighe fabule: |
HEt was een wolf die op eenre tijt vant een hooft van enen man die doot | ende ghestoruen was die welck hij vindende metten voet toe sprack ende | seyde aldus Heylaes hoe ouerschoen suuer ende ghenoechlijcken hebstu ghe- | weest ende nv op dese tijt en hebstu noch sinnen noch scoenheyt ende biste son- | [10] der stemmen ende sonder ghedachten Ende daer om en salmen niet alleen aen | sien die scoenheyt des lichaems maer die goetheyt des moets der duechden | ende der sinnen Want het ghebuert dicwijle datmen den sommighen eenighe | glorie toe scrijft diese nochtans niet verdient en heeft. |
Auteursrechtelijk beschermd