Dye hystorien ende fabulen van Esopus

[15] § (31) Die elfste fabule is vanden hert. van tscaep. ende vanden wolf. | Die dinghen die ouermits Crachte ende vreese ghelooft sijn. die | en derfmen niet houden Waer af dat Ezopus vertelt eene al- | dusdanighe fabule. |

HEt was een hert die welcke in teghenwoerdicheyt vanden wolf dat scaep | [20] een sester oft een vat tarwen eysschende was Ende die wolf gheboet den | schape dattet hem betalen soude. Ende ouermits vreese ende ontsien vanden | wolue. soe beloefde dat scaep den hart goede betalinghe te doen. Ende doen | als die daghen van betalinghen alle omme ghecomen waren Dat herte zij- |

[fol. A6v]

ne tarwe eysschende was Ende tscaep antwoerde hem Die beloften ende condicien die | men ouermits vreese ende ontsich ghedaen ende gheloeft heeft. die en salmen niet | houden want het was my van noode dat ic in teghenwoerdicheyt des wolfs v | betalinghe ghelouen moste dat ghene dat ghy my nochtans niet gheleent en [5] hadt Ende daer om en sult ghi niet hebben van mij. Dese fabule leert ende bewijst | ons dattet bi wijlen zeer goet is te ghelouen enighe dinghen om datmen daer | mede meerder scade verhoeden mach. want ghelijck men seyt. ghedwonghen | eedt. is gode leet. |