Logo DBNL
Middelnederlandsche dramatische poëzie (1907)

Middelnederlandsche dramatische poëzie

(1907)–P. Leendertz (jr.)–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

[Spel van de V vroede ende van de V dwaeze maegden]

 
Vreese.
15
Och, waer zal ic nu gaen om raet?
 
Want al mijn begheeren daer toe staet,
 
Mijnen Heere, mijnen Godt te ghelieven boven al.
 
Al ben ic noch in deertsche dal
 
Ic zaude gheerne mijn leven daer toe voughen,
20
[Dat ic mijnen Godt zoude ghenoughen.]
 
Maer boven al staet mij te zinne
 
Zijn edele ghenouchelicke minne,
 
Och, och! hoe zal ic daer toe gheraecken?
 
Hope.
 
Mijn gheminde suster, wij sullent wel maken:
25
De Godlicke goetheit es zo groot,
 
Hij en zal ons laten in geenen noot;
 
Daer in staet te vullen mijn betrauwen,
 
An Gods goetheit wil ic mij hauwen.
 
Gheen desperacie en mach mij doen belet
30
Mits de Gods gracie, die heb ic met,
 
Dus leede ic mijn leven al in vrueghden,
 
Godt gheve mij voort te gane in duegden,
 
Daer ic hem mede mach zijn bequame
 
Ende leven, dat ic hem zij anghename
35
In minnen ende in caritaten.
 
Caritate.
 
Dat doet mij alle eerdsche dinghen laten,
 
Ic ben zoo vol der godlicker minnen,
 
Dat al mijn affectiën van binnen
 
Al te male werden berooft.aant.
40
Ic kent, hi es verre mijn overhooft.
 
Och, of ic wiste dat hi mijns zochte,
 
Ende ic hem ghelieven mochte!
 
Ic kenne, dat ic hem niet weerdig en bem;
 
Mijn herte, mijne ziele es al om hem,
45
Maer mijn cleenheit es zo snoode,
 
Ic scamps mij, dat ic hem dit noode.
 
Minne doet mij mijn zelfs verleiden.aant.
 
Hoe lange, hoe lange zal ic verbeiden
 
Ende zijns ontbeeren?
 
Gheloove.
50
Naer Godlicke liefde staen al mijn begheeren;
 
Daer ic alle wijlen zeer na pooghe,
 
Maer zijn weerdigheit es soo hooghe,
 
Dat icker voren ben bevreest.
 
Hi es vader, zone en heleghen geest,
55
Een warachtich Godt in drie persoonen.
 
Zijn stede es in de hooghste troonen,
 
Zittende tzijns vaders rechter handt,
 
Daer hi zijnen eeneghen zone ut neder zandtaant.
 
In Mariën, der maeghdelicker nattuere,
60
An nemende onse menschelicke figuere,
 
In dit allendich dal vol zonden
 
Huten welcken hij ons heeft ontbonden;
 
Met zijnder passie ende bitter doot,
 
Heeft hi ons bracht ut alder noot.
65
Houden wij dat vaste in ons memorie,
 
Et zal ons leeden ter eewegher glorie,
 
Daer leven ende vrueght es eewelicke.
 
Ootmoedig heit.
 
Na dat wij minnen zo hoochelijke,
 
Zo laet ons te gronde ons selven verclenen
70
Ende ghetijdelicke ons zonden beweenen,
 
Want die licteekenen van de wonden,
 
Die wij voormals ontfinghen bij de zonden,
 
Duchtic dat zeere zal moghen meshaghen
 
Den heere wiens minne dat ic draghe.
75
Maer hij es onfermich ende vloeijende van gracie.
 
Caritate.
 
Nu gaen wij dan ievers in contemplacie,
 
Daer wij ons houden in eenicheden,
 
Ende keeren ons ten devoten ghebeden.
 
Nu gaen wij alle onverscheeden;aant.
80
Ic zal ons in eene plaetse leeden,
 
Daer zullen wij zijn ut alle gheruchten,
 
In weenen, bedelen ende in ghezuchten.
Pause.
De wijze maeghden vertrecken; de dwaze commen ut, Eerst:
 
Tijtverlies.
 
In alle dinghen willic ghenoechte maken
 
Ende stellen bezijden alle zaeken,
85
Die mijnder herten mochten bezwaren.
 
Mij wondert hoe Roeckeloose, mijn zuster, mach varen,
 
Want in langhe en heb ic van haer niet ghehoort.
 
Wat ic wachte, zu en compt niet voort,
 
En al quamse, ic en heb niet ghereet;
90
Dus willic wafelen gaen temperen, Godt weet,
 
Op aventuere of zij quame.
 
Ic wilde zo wel dat zijt vername,
 
Wat hau! ziet waer zij comt ghestreken.
 
Ja boe! zij es zo mooilick te ghereken.
95
[Roeckeloose, te goeder tijt sijdi hier gheraect.]
 
Roeckeloose.
 
Tijtverlies, wat goegheluc zitti en maect?
 
Tijtverlies.
 
Wat dinghen dat ic make?
 
Roeckeloose.
 
Wat jae; zijdi daer ter lucht ghezeten?
 
Tijtverlies.
 
Ic zaude gheerne wafelkens eten,
 
En ziedi niet dat ic tempere? Wildi met?
 
Roeckeloose.
100
Backse voort, ja ic, wat wil ic het?
 
Daer en zande ic niet gheerne achter bliven.
 
Tijtverlies.
 
Wel, wildi commen, wy sullen wat zots bedriven.
 
Maer waer es suster Hooverdije?
 
Roeckeloose.
 
Zu es daer binnen gaeij ende blije
105
Ende heeft haer mooilic staen pallullen.
 
Tijtverlies.
 
Of icse noode, en zaudse niet willen commen smullen.
 
Roeckeloose.
 
Godt weet, jaese, dat ware haer eenen vondt.
 
Wil icse gaen loopen halen?
 
Tijtverlies.
 
Ja ghij.
 
Roeckeloose, gaet, clopt.
 
Ic looper omme ter stont.
 
Hau sec, hau, juffer Hooverdie, zijdi niet thuis?
 
Hoverdie.
110
Wie clopt daer also rudelic? wat benedicete, ic hoore abuis.
 
Roeckeloose.
 
Ic ben Roeckeloose, u sustre, kendi mij niet?
 
Hoverdie.
 
Zijdijt, mij gaf wonder watter briet.
 
Roeckeloose.
 
Ja ic bent, juffrou Hoverdië.aant.
 
Hoverdie.
 
Staet ut den weghe, dat ic lije,
115
Ende doet mij mooilic reverencie.
 
Roeckeloose.
 
Hoe zal ic dat doen?
 
Hoverdie.
 
Altoos nijghen in mijn presencie
 
Ende buighen de knien.aant.
 
Roeckeloose.
 
Eist aldus goedt?
 
Hoverdie.
 
Nu nog eens, voort leste.
 
Roeckeloose.
 
Nu ziet dan, dats mijn alder beste.
 
Hoverdie.
 
Godt gheve u een goet jaer, dats wel ghedaen.
 
Roeckeloose.
120
Nu comic om hu, ghij moet met mij gaen:
 
Wij zijn ghenoot ten etene.
 
Hoverdie.
 
Wie heeft ons ghenoodt?
 
Roeckeloose.
 
Tijtverlies, dats goet om wetene,
 
Die zal ons backen de wafelen.
 
Hoverdie.
 
Ic ben altoos gheerne een ter tafelen;
125
Als men wilt, ic ben bereet saen,
 
Ja maer, dat mijn pareersel zonder waenaant.
 
Al nistich staet zonder letsel, ziet,
 
Want ic en zoude ghelijden niet,
 
Dat ic boven al niet ghepresen en waer
130
In cierheden ende in behaghelicheit claer.
 
Ghij hebt mij gheclopt zo gheringhe,
 
Dat ict niet al en mochte volbringhen;
 
Daer om zegt mij in trauwen geet,
 
Of al op zijn gentste staet, metter spoet,
135
Om van elcken wel bezien te zinne.
 
Roeckeloose.
 
Jaet, juffren Hoverdie, na mijnen zinne
 
En zie icker gheen letten; staet gheel op de duere.aant.
 
Hoverdie.
 
Maer ziet men dat gaut wel van mijn tuterluere,
 
Van mijn gorderieme en van mijne tuiten al omme,
140
Om dat men weten mach waer af ic comme
 
En dat men mij biede reverentie ende heere?
 
Roeckeloose.
 
Jaet, joffer Hoverdie, in allen keere
 
Ziet men alomme blincken het gaut,
 
Dat elcken behaghen mach diet anschaut,
145
Zo dat ic niemant en weet us gelicke.
 
Hoverdie.
 
Ja maer, wilt mij alomme wel bekijcken,
 
Datter doch gheen stof, hoe cleene het zij,
 
Of vuilicheit an mijn cleederen en zij,
 
Ende trect dat haer van mijnder mauwe.aant.
 
Roeckeckloose
150
Geeren, joffer Hoverdie, op alle trauwe,
 
Ghij zijt al scoone, ghelooves mij.
 
Hoverdie.
 
Zo willic mij dan stellen te gane met dij,
 
Naer dat ghij zegt dat ic wel ben bereet,
 
Maer IJdel Glorie moet ooc mede.aant.
 
Roeckeloose.
 
Dats waer, Godt weet.
 
Hoverdie.
155
Ja, want wij en mogen niet zijn ghescheen.
 
Roeckeloose.
 
Ghij moet commen onder u lien been;
 
Roep se voort.
 
Hoverdie.
 
IJdel Glorie, mijn suster, hebdies niet ghehoort?
 
IJdel Glorie.
 
Jaic, jaic, ic comme ter stont zonder verbeiden.
 
Hoverdie.
160
Nu comt, wij gaen ons alle vermeiden.
 
IJdel Glorie.
 
Ziet, ic ben hier.
 
Hoverdie.
 
Weij boije, ghij staet wel fier;
 
Certein, ken hadu bijna niet ghekent.
 
IJdel Glorie.
 
Ic heb mij ghestelt zus gent,
165
Om dat mij elc zou prijzen.
 
Hoverdie.
 
Ghij moet hebben gracelicke wijzenaant.
 
Ende mooij te proncken.aant.
 
IJdel Glorie.
 
Proncken, daer ben ic de vamdrach.
 
Hoverdie.
 
Wat, dat es waer, ghij zijter den doctor af.aant.
 
Roeckeloose.
 
Nu makes een comaf en stellen wi ons te ganghe.aant.
 
Zotte Collacie.
170
Mij dincke, als beide ic langhe,aant.
 
Niement en zaude mijns ghedincken.
 
Al zoudic op mijn een been pincken,aant.
 
Bij geere! ic wilder nochtans met.aant.
 
[Ic hebbe mijn zinnen daerop ghezet.]aant.
 
Roeckeloose.
175
Zotte Collacie, ghij waert bina al vergheten,
 
Ghij moet commen helpen de wafelen eten,
 
Wij en mueghen uwes niet ontbeeren.
 
Zotte Collacie.
 
Wa, dats waer, Heere! nicht meer dan de hooftzweere.aant.
 
Hoverdie.
 
Mijn zuster IJdel Glorie, gaen wij onder ons tween.
 
Roeckeloose.
180
Ic waut, ghijn dooght niet verscheen;
 
Nu gaen wij voort als betaempt.
 
Gaet wat voort ende dan blijft staende.
 
Tijtverlies.
 
Weij boeije! nu werdic seer bescaempt,
 
Want dit es de ......... met allen,aant.
 
Ende deze prondel wilt mij ook ontvallen.aant.
185
Joffer Hoverdie, ic heet u feestelic willecom,
 
Met grooter weerden [nijghende al crom]
 
Ende buighende mijn knien tot bider eerden.
 
Hoverdie.
 
Godt weet, en daedijs niet, ic ghinck mijnre veerden.
 
Tijtverlies.
 
Joffer Hoverdie, ic heb hu doen nooden ten etene.
 
Hoverdie.
190
Tijtverlies, staet op, tes mij ghedaen te wetene,
 
Daer om ben ic hier ooc ghecommen hoven.
 
Nu bringhmen een bekken omte duane.
 
Tijtverlies.
 
Joffer Hoverdie, ghevraecht bij oerlove,
 
Belieft uw handen te dwaenen.
 
Hoverdie.
 
Tijtverlies, dit zoude wel betaemen;
195
Maer IJdel Glorie, mijn suster, duaet vooren, ghij.
 
IJdel Glorie.
 
Bonnes paeis! gaet ghij voren, ic comme hu bij.
 
Zotte Collacie.
 
Keri en benedicite! zullen wij hier langhe staen?
 
Hoverdie.
 
Nu comt, laet ons alle tsaemen duaen.
 
IJdel Glorie.
 
Bij uwer weerdicheden, dat en zal niet booren,
200
Joffer Hoverdie, ic biddu, duaet ghij vooren.
 
Zotte Collacie.
 
Wa also, also, ghij maect alle zo vele roois,
 
Laet ons dan duaen naer ons pattoois.
 
Tijtverlies.
 
Nu, laet ons nu gaen zitten ter tafelen;
 
Maer ic en hebbe niet anders dan wafelen,aant.
205
Ghij en zijt niet ontfaen naer huwe weerdicheit
 
Of naer huwen hooghen staet.
 
Hoverdie.
 
Tijtverlies, dats wel gheseit!
Hier stelt men de tafele met spijse daer op.
 
Tijtverlies, al gaende.
 
Nu gaen wij, joffer Hoverdie,
 
Wij zullen ghenouchelic zijn ende blij,
 
Ende maken goede chiere;
210
Comt ende volght alle viere.
 
Nu, joffer Hoverdie, gaet zitten vooren.
 
Hoverdie.
 
Ic zaude mij ooc anders lichtelic stooren;
 
Nochtans moetic bewijsen mijn eerbaerheit:
 
Suster IJdel Glorie, comt sitten.
 
IJdel Glorie.
 
Dat en doen ic niet, voor waer ghezeit,
215
Et ware groot onrecht; zit voren.aant.
 
Hoverdie.
 
Nu compt, zidt bij mij.
 
IJdel Glorie.
 
Orsa! wel an, ic comme u bij.
 
Roeckeloose, mijn suster, zidt ende volght hier aen.
 
Roeckeloose.
 
Bij uwer werdigheit, Tijtverlies moet voren gaen.
 
Tijtverlies.
 
Dat en zal niet zijn, gaet ghij.
 
Roeckeloose.
 
Nu, in Gods minne dan, ziet,
220
Dats met orlove, en belgt hu niet.
 
Tijtverlies.
 
Nu commic hier zitten bij hulieden.aant.
 
Zotte Collacie, comt zidt nevens mijne zijde.
 
Zotte Collacie.
 
Wat, daer zal ic wel zitten [nu ter tijt;]aant.
 
Ic doet zeer gheerne. Godt zeint ter maeltijt.
 
Tijtverlies.
225
Joffer Hoverdie, tast toe ende eedt.
 
Hoverdie.
 
Maer dat ghij hu selven niet en vergheet,
 
Ic doet zeer wel.
 
Tijtverlies.
 
Neenic vrij.
 
Zuster Roeckeloose, gaet hem bij
 
En steect u hand in de plateelen.
 
Roeckeloose.
230
Ic doet zo wel, ic heb hier een gheheele,
 
Maer IJdel Glorie, mij suster, eedt over qualic.
 
IJdel Glorie.
 
Bij de paise, qualic? Ic ete met allen wel.aant.
 
Zotte Collacie.
 
Bij de lancken! ic stacker twee in mijn vel,
235
Ja, al waert ooc noch veel meer.
 
Roeckeloose.
 
Ghij zegt wel, maer ghij dient mij te teer,aant.
 
Ic bringht u vriendelicken Joffer Hoverdie,aant.
 
Bidden dat IJdel Glorie niet vergheten en zij.aant.
 
Hoverdie.
 
Ic wachs van hu nae jonstelicke zeden.
240
Mijn suster IJdel Glorie, mij es voer u ghebeden.
 
IJdel Glorie.
 
Ic verwachts gheerne ter tijt van nu.
 
Tijtverlies.
 
Zotte Collacie, ic zie op hu.
 
Zotte Collacie.
 
Dat mercke ic wel.
 
Tijtverlies.
 
Ic meene hu ende niement el.
 
Roeckelooose.
245
Wie zal ons wat ghenouchelic voort bringhen?
 
Joffer Hoverdie, zuldi ons niet en liedeken zinghen?
 
Tijtverlies.
 
Ic hadt haer ooc ghebeden, hadic ghedurst.
 
Hoverdie.
 
Ailace, ic ben al vercaut op de burst;
 
Mijnen zanc en zaude niemende verhoghen.
 
IJdel Glorie.
250
Kene, ic bids u, een lieken of twee.aant.
 
Hoverdie.
 
Ten zoude niet doghen;
 
Ic ben zoo verstopt, ken zaeghs hoe ut te bringhen.
 
Roeckeloose.
 
Ke benedicite! gij plaeght zoo wel te zinghen,
 
Ende eist nu al ghedaen?
 
Hoverdie.
 
Ic zegghu zeker, ten zou niet gaen.
255
Ken can ooc anders niet dan discant,
 
Ende hier en es niemant naer mijn hant.
 
Zingt ghij, ic stelle hu in mijn state.
 
Roeckeloose.
 
Wa, iuste Heere, dat zoude mij wel saten!
 
IJdel Glorie, zingt ghij ons iet.
 
IJdel Glorie.
260
Ic zoude gheerne, maer plat hute, ken cans niet.aant.
 
Tijtverlies.
 
Wat, ghij maect alle zo veel roois,
 
Ic zal gaen zinghen na mijn pattois,
 
Zotte Collacie, helpt mij ende zingt met.
 
Zotte Collacie.
 
Gheerne, maer ken can niet zinghen dan int fosset.
 
Tijtverlies.
265
Ja wel, dats mij ghenoegh,
 
Zotte Collacie.
 
Heft ghij dan op, na hu ghevoech,
 
Ainsij que vou plaist.
 
Tijtverlies.
 
Nu hoert alle, want tes 't doncker auweet.aant.
Hier zinghen zij een versken of twee al te gaere.
 
Hoverdie.
 
Cest assees, cest assees! [tesser al te verhoene.]
 
Tijtverlies.
270
Joffrau Hoverdie, ghelieft hu hier iet meer te doene?
 
Ghij zijt hier soberlic ontfaen.
 
Hoverdie.
 
Bij uwer weerdichheden, ic heb goede ciere ghedaen.
 
Orsa sa! willen wij ons niet gaen verspachiëren
 
Ende eens onse zinnekens recreëren,
275
Op dat onse spijse te bet mach zincken?
 
IJdel Glorie.
 
Joffer Hoverdie, tsoude mij goet dincken,
 
Dus laet ons gaen al tsamen
 
Vreught antieren naer betamen;
 
Maer waer willen wij heenen gaen?
 
Roeckeloose.
280
Zullen wij hier noch langhe staen?
 
Gaen wij daert alder ghenoechelijcst mach wesen,
 
In vergaderinghen of feesten ghepresen,
 
Daer hebben wij vulle vruecht al teenen.
 
Hoverdie.
 
Daer ben ic liever dan ievers alleene.
285
Ic slachte ooc den spreewen tallen tijden:
 
Ik gae mij geern in den meesten hoop verblijden,
 
Daer mach men alle fantasijen veriaghen.
 
Tijtverlies.
 
Laet ons gaen henen zonder vertraghen.
 
Gaet voren, joffer Hoverdie, naer hu gherieven,
290
Wij volghen alle naer hu believen.
 
Mocht daer geluut zijn van musijken!
 
Zotte Collacie.
 
Op dat men ons alle wel mach bekijken,
 
Want daer men musijke zal hantieren
 
Vergadert volc van alle mannieren
295
Naer de melodie, gheluut ofte clanc.
 
Hoverdie.
 
Nu volgt mij alle, dit es ganc.
 
Mijn zuster IJdel Glorie, gaen wij tsamen.
Dan keertse haer omme na de drie ander.
 
Gaet gijlieden te gader naer tbetamen,
 
Maer en comt mij emmers niet te bij,
300
Op dat mijnen steert zijnen cours hebbe vrij,
 
En dat ic mach gaen te mijnen ghemake.
 
Roeckeloose.
 
Gaet, wij en zullen hu niet ghenaken.
Pause.
De dwase maeghden vertrecken ende de vroede ontsteeken haer lampten binnen der pause.
Als de pause ut es, zoo spreekt Vreese dese navolghende sprake, staende in haer huiseken.
 
Vreese.
 
Mijn zusteren, staet op; laet ons lampten bezorghen,
 
Want et naecket zeere den morghen,
305
Dat den brudegoem commen zal.
Nu gaen zij alle ute ende men scuuft die gordinen toe.
 
Caritate.
 
Wij zijn bereet over al.
 
Ic heb mijn lampte ghevolt in overvloet ende mateaant.
 
Met goddelicker minne der caritate.
 
Naer de comste mijns brudegoems hebbic verlanghen;
310
Zijn minne hut mij zo bevanghen,aant.
 
Als dat ic hier niet en can ghedueren.
 
Hope.
 
Met vaster hope talder hueren
 
Hebic mijn lampte ghepareert,aant.
 
In vaster betrauwen te hem weert,aant.
315
Mij en mach deeren gheen desperacie:
 
Ic ben onthauden mids der Gods gracie,
 
Daer werde ic af gheconforteert.
 
Godt zij ghedanct, gheloft, gheheert!
 
Gheloove.
 
Met warachtich gheloove dat niet en faliert,
320
Heb ic mijn lampte wel versiert;
 
Tes een olije die zeere verclaert,
 
Dus verwachtic mijnen brudegoem onvervaert.
 
Ootmoedicheit.
 
Met ootmoedighe kennesse al mijnder scult,
 
Daer heb ic mijn lampte ooc mede gevult.
325
Dats een olije, die Godt zeere versacht;
 
Ic pijnse te bewaerne dach ende nacht.
 
Wie se niet en heeft, es ziende blent,
 
Want si es van alle dueghden tfondament.
 
Hier mede gae ic mijnen brudegoem teghen,
330
Want duer zijn gracie heb ic se vercreghen.
 
Vreese.
 
Met allen rechte ben ic verhueght,
 
Want ons es naekende groete vrueght.
 
Met discrecie ende bij beschee
 
Ic mijn lampte met olije gheree,
335
Vol Godlicke vreese, die mij heeft behauden
 
Ende heeft mij bracht ter eewigher vrauden;
 
Ic hebse ghegaert in al mijn leven,
 
Nu zalse mij groote claerheit gheven.
 
Gaen wij nu slaepen ende rusten;
340
Wij zijn al bereet, ons mach wel lusten.
Pause.
Nu gaen zij zitten slapen voer haerlieder huis, ghekeert totten volcke.
Die dwase maeghden bringhen lampten met cleenen lichte.
 
Tijtverlies.
 
Roeckeloose, het es hier al beguit.
 
Roeckeloose.
 
Hoe zo?aant.
 
Tijtverlies.
 
Ic kijcke in mijn lampte ende vinde de olie al uit.
 
Roeckeloose.
 
Ic stae ooc in mijn lampte en zien,
 
Ic en vinder niet in van bedien.
 
Hoverdie.
345
Ic hebbe ooc ghescrept ende ghescrapt
 
Ende ben al ut ghetapt:
 
Ic en vinder niet in.
 
IJdel Glorie.
 
Siet, de mijne is ooc al huit.
 
Hoverdie.
 
Wij hebbens alle een cranc ghewin!
 
Zotte Collacie.
 
Ons dinghen en dooghen al niet eenen bodt;
350
Wat zullen wij doen, wij werden al zodt.
 
Tijtverlies.
 
Mijn lieve zusteren, hebt goeden moet,
 
Ende en wederslaet hu dus zeere niet;
 
Hebben wij licht, het ware al goet,
 
Al en hebben wij der olije niet.
 
Hoverdie.
355
Een lampte berrent dicwils wel also claer
 
Met cleenen voedsele, wilt mij verstaen,
 
Als een ander doet ter openbaer,aant.
 
Die al vol olijen was ghedaen.
 
IJdel Glorie.
 
Costen wij ons lampten doch zo ghevoeden,
360
Dat zij voer de menschen mochten scinen claer,
 
Al en waren zij niet ghelic den vroeden,
 
Daer om en gavic niet voorwaer.
 
Roeckeloose.
 
Ic hope zij zal wel dueren tot morghen;
 
Laet ons gaen rusten metten vroeden
365
En van ons werpen alle zorghen,
 
Blivende voert an met goeden moeden.
Dan gaen de dwaese ooc zitten slapen ter slinker zijde neffens de vroede ende haer lampten falgieren.
Pause.
Hier hut men eene curte pause; dan maecter een varlic gheluit ende zij werden alle ontwaect, maer zij bliven zittende. Dan roept men met luider stemme dese navolghende spraeke, maer diet spreect en ziet men niet:
 
Hoert, hoert over al! ic bringhe een nieu ghebodt:
 
Die overglorieuse almoghende Godt,
 
Die een verghere es van alle zonden,
370
Es hu naeckend in curten stonden.
 
Tes dien brudegoem; de bruidt comt hem te ghemoete.
 
Van allere qualen bringt hij hu boete.aant.
Pause.
De vroede knielen de wilen voer hemelric ende verscieren hare lampten met meerder lichte, ende de dwase staen.
 
Hoverdie.
 
Amij, amij, en hoordi niet dat vervarlic trompet,aant.
 
Dwelc roept ten oordeel, ende wij moeten daer met;
375
Want onser conscientiën zal werden openghedaen,
 
Ende wij zullen loen naer onse wercken ontfaen.
 
IJdel Glorie.
 
Amij, amij! Lacen, wat ons ghesciet!aant.
 
Want dat scheen te zijne, es nu niet.
 
Tijtverlies.
 
Wee mij! wat zal ic nu te hande slaen,
380
Want al ons licht es hut ghegaen?
 
Roeckeloose.
 
Och Godt, hoe deerlic es mij dit ansien;
 
Ic en weet niet wat van ons zal ghescien.
 
Zotte Collacie.
 
Wij mueghen ons wel bedroeven.
 
Hoverdie.
 
Wilden ons de vroede mede deelen!
 
Zotte Collacie.
 
Laet ons proeven.
 
IJdel Glorie.
385
Gaen wij terstont!
 
Ic vreese 't zal hemlieden gheven bont,aant.
 
Maer nochtans laet ons gaen bezien,
 
Of ons eneghe gracie mochte ghescien.
Pause.
Dan gaen zij totten vroeden met ghemacke, niet zegghende tot dat Ootmoedicheit ende Caritate gesproken hebben. De vroede maeghden staen ende keeren hemlieden totten volcke ende
 
Ootmoedicheit spreect:
 
De brudegoem heeft ons zijn compste te weten ghedaen,aant.
390
Hier om, laet ons alle hem te ghemoete gaen,
 
Met dieper ootmoedicheit ende kennisse onser cleenheden,
 
Ende met hoogher verstanisse zijnder goetheden,
 
Caritate.
 
Dus sijn wij alle bereet met grooter vrueghden,
 
Want duer Gods gracie zijn ons lampten verciert vol dueghden,
395
Ende met berrenden minne al raiende claer;
 
Gaen wij hem teghen ende volghen hem naer.
Nu keeren hem de dwase maeghden totten vroeden, hemlieden biddende en zegghen:
 
Roeckeloose.
 
O Caritate, o weerde vrauwe,
 
Ic bidde u op alle trauwe,
 
Dat ghij mij van huwer olije wilt deelen met.
 
Caritate.
400
Ken mach u niet gheven, tsoude mij doen belet,
 
Ken hebber niet ghenouch om hu ende mij,
 
Maer gaet ten vercoopers ende coopter dij.
 
Tijtverlies.
 
O helighe Hope, ic bidde hu op alle bede,
 
Deelt mij van uwer olijen mede.
 
Hope.
405
Mijn olije en mueghdi niet verwerven,
 
Ic moetse behauden, ken machse niet derven;
 
Ic en hebber niet ghenoech om ons been,
 
Maer gaet ten vercoopers ende doet hu ander bereen.
 
Hoverdie.
 
O heleghe Vreese, tbeghinsel der dueght,
410
Deelt mij van uwer olijen, of ghi mueght?
 
Vreese.
 
Dat ghij mij bidt, es bede verloren,
 
Mijn olije moet ic selve oorboren;
 
Ten mocht ons beede niet profiteren,
 
Dus en can ic u niet ghesustineren.
 
IJdel Glorie.
415
O salich Gheloeve, dwelc niet en mach vergaen,
 
Deelt mij van uwer olije eenen traen.
 
Gheloove.
 
Mijn olije en mach ic u niet gheven,
 
Want ic daer zonder niet en mach leven;
 
Ghi hebt ghebeit al veel te laet,
420
Dus radic hu dat ghij elders gaet.
 
Zotte Collacie.
 
Ootmoedicheit, zalighe maeght,
 
Deelt mij van uwer olije, die ben versaegt.
 
Ootmoedicheit.
 
Zotte Collacie, ten mach niet zijn,
 
Ic moeter mede verchieren de lampte mijn;
425
Mijn olije en mach u niet gheschien.
 
Gaet liever ten vercoopers ende coopter ulien.
 
Zotte Collacie.
 
Nu compt dan ende laet ons coopen gaen,
 
Oft anders wij in grooten prijckel staen.
Pause.
Dan gaen zij van daer ende de vroede gaen den brudegoem teghen ende men scuift den hemel open ende men zingt Sanctus. Die wijle zit onse Heere ende de bruidt voor onsen Heere met blijscepe van contemplacie, ende twee inghelen van beede zijden werpen wierooc.
 
Vreese.
 
Ontfangt mij, Heere, na dijn hutsprake, ende ic zal leven;
430
Mijn langhe verbeiden bidt dat met vreesen, willet mij vergheven.
 
Hope.
 
Dijne ruecke zoet heb ic mids hopen van verren beceven;
 
Ontfanght mij, Heere, na dijn huutsprake, ende ic zal leven.
 
Caritate.
 
Doet mij voortmeer zonder eenich middel den minne ghesmaken,
 
Ontfangt mij, Heere, ende ic zal leven, naer dijn huutspraken.
 
Gheloove.
435
Ontfangt mij, Heere, na dijn huutsprake, ende ic zal leven;
 
Mijn ziele hebic met vasten gheloove tot dijn verheven.
 
Ootmoedicheit.
 
Mids dlanghe verbeien en wilic mij, Heere, niet confonderen,
 
Met uwer presentie wilt mijn cleenheit voort sustinueren.
Pause.
Dan gaet den brudegoem hemlieden teghen ende zij bliven knielende.
 
Den Brudegoem.
 
Nu comt, mijn utvercoren bruden,
440
..............
 
Comt, mijn duven, ghij zijt al schoone,
 
Ic zal hu gaen leeden in mijnen throone,
 
Daer zult ghi eeuwelic regneren;
 
Met vrueghde zal ic hu daer crooneren,
445
Ende met eewegher minne in mi beluucken,
 
In zoeter weelden zaldi mijns ghebruucken,
 
Want ghi alle strijden hebt verwonnen,
 
Ende als bloiende roosen in der zonnen
 
Zijdi volbloeit in mijnder minnen:
450
Nu comt, mijn uutvercoren vriendinnen,
 
En volght mi in mijns vaders rijke,
 
Daer zuldi volbloeijen eewelicke.
 
Caritate.
 
O vlammende vier, o lichtende lantern,
 
Mij en staet niet langher us tonbeeren.
455
Want mijn aderen zijn al ontploken,
 
Ende in mijnre herten haudic beloken
 
Dijn glorieuse Godlicke minne.
 
Den Brudegoem.
 
Nu comt, mijn brut, mijn cuenighinne,
 
Ghi zult met mi ten hemel varen,
460
Daer zal ic u bloet mijn inadre verclaren.aant.
Dit zegghende neemti Caritate op, ende dan blijfti daer staende.
 
Vreese.
 
O alder hooghste goetheit, vol alder ghenaden,
 
Van aller belemmerthede vindic mij ontladen,
 
Ic werde verhueght in uwer presencie;
 
Dus love ic hu met dancbarigher reverencie.
De Brudegoem heft dese op, als dander, ende voert elc besonder die daer naer volghen, elc als zij ghesproken heeft.
 
Den Brudegoem.
465
Nu zijt ghetroost en wel te vreden,
 
Want alle tempeest es duer gheleden;
 
Nu zuldi bezitten dat hemelsche lant.
 
Hope.
 
O almachtich God, die over al hebt doverhant,
 
Mij heeft zeer verlanct naer hu anscauwen,
470
Want nooit en constic hu mestrauwen,
 
Om dat hu goetheit es so groot.
 
Den Brudegoem.
 
Die zuldi bevinden claer ende bloot,
 
In mijn vaders huis zal ic hu leeden,
 
Nemmermeer en werdi van mij verscheeden.
 
Gheloove.
475
O afgrondighe wijsheit, vol caritaten,
 
Daer ic mij altoos toe hebbe verlaten
 
Zonder cesseeren al in mijn leven,
 
Dijne goetheit hebic wel beceven,
 
Daer ic hu zonder verlaet af dancke.
 
Den Brudegoem.
480
Nu comt, mijn duve, mijn wijngaertrancke,
 
Comt, volght mi in mijns vaders hof,
 
Want mij es zo ghenouchlic dijnen lof.
 
Ootmoedicheit.
 
O ghevroucheliker prieel der reinder jueght,aant.
 
Vol alre zoetheden, vol alder dueght,
485
Van uwer presencie wert mij zo wel;
 
Machic hu behauden, ken gheer niet el,
 
Maer mijn snootheit es zo cleene.aant.
 
Den Brudegoem.
 
Nu comt, mijn duve, ghi zijt die ic meene,
 
Want uwen reenen, oetmoedicghen gront
490
Heeft mi behaeght in alder stont.
 
Nu volght mi alle, zonder verscheeden,
 
Ter eeuwigher vrueght zal ic u leeden,
 
Daer zuldi ontfaen uwe croone.
 
Comt, weerde brudekens, ghi sijt alle scoone,
495
De inghelen verwachten ons met jubilacie,
 
Nu ontsla ic u van alle tribulacie.
Nu gaet hi ten hemele, ende die vroede maeghden nijghen hem toe, ende als hij in den hemel es, zo staet den brudegoem ende bruet ende dander knielen alle, ende de inghelen gheven het wierooc tot dat Benedictus hut es; dan staen de inghelen op, ende de vroede blijven knielende ende zinghen: Suscipe nos Domine.
Hier croont hi Caritate ende steect haer een vingherlinc an de hant, ende voort alle dander, een tegader, binnen der pause.
Als zij alle ghecroont zijn, zo gaet den brudegoem zitten ende de bruut neffens hem; dan zingt men Te deum laudamus, Sanctus, ende dan knielen si alle, maer den brudegoem blijft alleene zittende.
Pause.
Als Te deum ghesonghen es, dan gaen de vroede voer den brudegoem zitten op et bancsken ende men speelt pause; daer naer scuuft men den hemele toe, ende de helle gaet open.
 
Lucijfer.
 
Waer zijdi alle, ghi quade valanten?aant.
 
Stelt hu te wercke als cloucke sersanten,
 
Daer esser ons nu wel vijve ontspronghen,
500
Die ons liedeken niet en hebben ghesonghen,
 
Waer omme dat ic zeer toornich bem,
 
Ende ic en mach mij niet vreken an hem;
 
Maer daer zijnder noch veel achter bleven,
 
Doet dat mij die dan werden ghegheven,
505
Dat ic daer mijn scade an mach verhalen,
 
Ic zalt hulieden hardde wel betalen.
 
Maer eist datsi hulieden ontspringhen,
 
Ic zal hulieden zo swaerlic dwinghen,
 
Als dat ghijs hulieden niet en zult beloven.
510
Scerp Onderzouc, ic stelle hu hier boven;
 
Ziet dat ghijt wel met Sathanas bewaert,
 
En bringtse mij alle vrij onghespaert,
 
Zo zal ic hu dan hooghelic crooneren.
 
Sceerp Onderzouc.
 
Lucifer, ghij sult noch wel gauderen:
515
Wij zullense alle zo sceerpelic angaen,
 
Dat ghijse noch wel zult ontfaen,
 
Weder hemlieden lief es oft leet.
 
Lucifer.
 
Spoedt hu, den loon werdt saen bereet.
Pause.
Dan sluit men de helle, ende de dwaese commen voert ende spreken.
 
Tijtverlies.
 
Joffer Hoverdie, zuldi zaen zijn bereet?
 
Hoverdie.
520
Ja wij, ja wij, wij hebben olije ghecocht, Godtweet,
 
Die herde claer es ende fijn;
 
Ic hope wij zullen alle willecomen zijn.
 
IJdel Glorie.
 
Laet ons dan haestelic gaen metter spoet
 
Bij den anderen maegden, die zijn vroet,
525
Op dat wij met hemlieden int paradijs gheraken
 
Ende deeweghe vrueghde des hemels smaken.
 
Zotte Collacie.
 
Mach ons dat ghebueren voorwaer,
 
Zo hebben wij nu hemelrick ende ooc hier naer.
 
Hoverdie.
 
Ailace! ic duchte ten zal ons zo niet ghescien,
530
Want ic en zie hier niemant van hemlien;
 
De poorte des hemels es vaste ghesloten,
 
Dus werd mijn herte met drucken doergoten;
 
Die maeghden zijn binnen in vrueghden groot,
 
En wij hier buten in grooter noot.
 
Roeckeloose.
535
Wat! Laet ons cloppen ende besien:
 
Ons mochte mescien noch gracie ghescien.
Pause.
Dan gaense alle regghelincs voer hemelrijc knielen ende weder zo spreect
 
[De Brudegoem.
 
Hout, wie er daer vuere?]
 
Roeckeloose.
 
O Heere, Heere! doet ons open de duere
 
Des hemels en wilt ons in laten.
 
De Brudegoem.
540
Hu roepen, hu bidden en mach niet baten,
 
Want roeckeloos heeft gheweest hu doen:
 
[Gaet haestelic vanhier u spoen.]
 
Tijtverlies.
 
Genadeghen Heere, doet ons open de poorte des leven,
 
Wij zijn allendelic hier buten ghebleven.
 
De Brudegoem.
545
Ken mach verhooren niet hu bede;
 
Gaet wech, ghij en hebt hier gheene stede.
 
Hoverdie.
 
Ontfermertighen vader, zacht uwen tooren,
 
Wilt ons troost gheven ende verhooren.
 
De Brudegoem.
 
Ghi en mueght nu gheenen troost ontfaen;
550
Ken kenne hu niet, dus moetti gaen.
 
IJdel Glorie,
 
O wortel van Jesse! o bloiende rijs!
 
Wilt ons ontsluiten het Paradijs!
 
De Brudegoem.
 
Mijn paradijs werdt hu ontseit;
 
Gaet, want ghij hebt te late ghebeit.
 
Zotte Collacie.
555
O! alderhoochste tresoor van melodijen,
 
Ontsluit ons de duere als nu ten tijen,
 
Ofte anders es ons wee gheschiet.
 
Den Brudegoem.
 
Voer waer zegghic hu, ken kenne hu niet.
 
Waect, want ghij en weet noch dach noch stonden,aant.
560
Noch ghij en hebt gheen zeker oorconden,
 
Hoe langhe hu leven zal ghedueren.
Pause.
Dan staen de duase maeghden op ende keeren hemlieden totten volcke waert zegghende:
 
Roeckeloose.
 
Och, wee mij, allendeghe creature,
 
Wat mach mij nu baten mijn roeckeloos leven?
 
Allen troost is mij begheven,
565
Ic vinde mij in grooter allende,
 
Ken weet tot wien ic mij mocht wenden;aant.
 
Met grooter droefheit ben ic ontleit,
 
Alle ghenade es mij ontseit,
 
De duere des Hemels es mij ghesloten,
570
Vol alder jammerhede ben ic doorgoten;
 
Dus moet ic in onsalichede eewech duere.
 
Och, hadic den tijt van eender huere,
 
Dat ic mocht verhalen mijn scade,
 
Noch zoudic hopen op Gods ghenade.
575
Maer laece! neenic, et es ghedaen,
 
Want alle katijvicheden heeft mij omvaen;
 
Ic ben bedacht, maer tes te laet.
 
Wee mij! wee mij! wat groeter quaet
 
Heeft mij mijn roeckeloos leven bejaecht!
580
Nu blijve ic allendelic versaeght;
 
Wat zwaerder sententie heb ic vercreghen!
 
IJdel Glorie.
 
Och, hoe werdic nu wedersleghen
 
Ende verscrict in mijnen grondt!
 
Want ijdel glorie, die mij zo wel anstont,
585
Heeft mij ghebracht in groeter noet.
 
Van alle dueghden maecte sij mij bloet,
 
Zu hielt mij in mijne ieught;
 
Daer hebic mij ijdelic inne verheught.
 
Al mach ic ooc eeneghe dueght hebben ghedaen,
590
Ic begheerde prijs voer den menschen tontfaen.
 
Wee mij! waer henen zal ic mij keeren?
 
Nemmermeer anscouwic dat anscijn Ons Heeren,aant.
 
Dus heeft mij ijdel glorie bedorven.
 
Hadic in mijne moeders lichaem ghestorven,
595
Zo en waeric niet commen tot deser allenden.
 
Och, werwaert zal ic mij nu gaen wenden,
 
Want al vol drucs ben ic van binnen!
 
Tijtverlies.
 
Aij mij, aij mij! wat zal ic beghinnen?
 
Ic hebbe verloren deighen leven mijn
600
Ghelijc het water loopt in den Rijn,
 
Ende ben vergaen ghelicker wijs
 
Dat de zonne doet smelten het ijs.
 
Ter derlicker huere was ic gheboren;
 
Mijnen edelen tijt hebic verloren;
605
Dien en mach ic nemmermeer verhalen.
 
Van rauwe moet mij therte falen
 
Ende al mijn zinnen moeten ghebreken,
 
Ken can mijnen druc niet utghespreken;
 
Den rauwe quelt mijn ziele van binnen,
610
Och, wat zal ic nu gaen beghinnen!
 
Het valt mij al teghen van alle zijden!
 
Dit comt mij toe mids de verloren tijden.
 
Venijnicheit, droefheit ende bittere noot,
 
Die verpersen mijn herte al totter doot.
615
Ailaes, ach arme! wat zal ic maken?
 
Zotte Collacie.
 
Wee! zotte collacie ende ijdel spraken
 
Hebben mij in groeter noot ghebracht.
 
Maer wel te spade ben ic bedacht,
 
In grooter allende ben ic ghezoncken,
620
Met alre droefheit ben ic duerdroncken,
 
Ende vol smerten es mijnen moet.
 
Ic hebbe verloren het euwech goet
 
Met ijdel worden ende met quade.
 
Aij lacen! mijnen rauw comt te spade;
625
Dit hebben mij dijdele spraken ghedaen,
 
Dat ic dat gruelic vonnes heb ontfaen.
 
Hoverdie.
 
Wee mij! mijn hope es wedersleghen,aant.
 
Fortune es mij alomme teghen,
 
Alle troost heeft mij ghelaten,
630
Vermaledijde hoverdie en mach mij niet meer baten.
 
Ic diese so lustelic hebbe ghehantiert,
 
Ben in haer nette nu wel ghepiert,
 
Mids dat ic tprijckel niet en becief.
 
Alle die mij heerden hadic lief,
635
Wee mij, daer was ic gheerne bij.
 
Ic vinde mij bedroghen, aijlaes, aij mij!
 
Waer zijn mijn vrienden ende groet ghezinden,
 
Die mij sceen zo zeere minden,aant.
 
Ende naer mij quamen met groote hoopen?
640
Zij zijn mij nu al afgheloopen;
 
Ic vinde mij rontomme int verdriet.
 
Aijlacen, het was al min dan niet.
 
Ic ben een vat der donckerheden
 
Vervult met alle zeerecheden.
645
Mochte hemel ende eerde zincken op mij,
 
Ende ic van dese vonnesse mocht wezen vrij!
 
Hadic hier voermals in ootmoedicheden
 
Anroepen de moeder der ontfermicheden,
 
Zij hadde mij in mijnen noot ansien;
650
Maer lace, neenic, ken weet waer vlien,
 
Het es nu al met mij ghedaen,
 
Ic moet nu loon voer mijn wercken ontfaen.
 
Och, nimmer en mach ic troost verwerven,
 
Gods rijcke moetic eewelic derven!
Pause.
Hier beghinnen hemlieden de duvels te ghelatene, sprekende tot den dwasen maegden.
 
Scerp Onderzoeck.
655
Woeschai! noit blijder van alle de daghen mijn!
 
Poeij, poij! ach, ach, ai, ken wiste wat bedrijvende zijn
 
Dan genoechlic te springen op en neere.
 
Gi ziet toch, heere, dit is mijn weere.
 
Waer zijn zij nu, dese ijdele tuiten?
660
Wat hau! haer lampten zijn huite,
 
Dat hebic vernomen herdde wel,
 
Daer om comme ic gheloopen zeer snel.
 
[Mach ic met haerlieden doen mijn wille,]
 
Ic zalt hemlien loonen, zwijght al stille;
665
Ic zalse gaen slepen met mijn ghesellen
 
In den afgront van der hellen,
 
Ende worghen se bider kelen.
 
Tspel en zal ons niet vervelen,
 
Daer om zo wilic derwaerts gaen.
 
Hoverdie.
670
Aij mij, wat zal ic ter hande slaen?
 
Mijn leden dincken mij al verdwijnen.
 
Scerp Ondersouc.
 
Ten baet noch kaermen noch huilen van pijnen,
 
Laet ons nu gaen al metter spoet;
 
Ghi hebt ghedreghen zeer hooghen moet,
675
Daer vooren zuldi loon ontfaen.
 
Quaden Raedt.
 
Scerp Ondersouc, hoe macht hier staen?
 
Ons meester heeft naer hu groot verlanghen.
 
Scerp Onderzouc.
 
Ziet, Quaden Raet, wij hebbent hier te ganghe;
 
Zegt dat ons meester ons comme bij;
680
Wij hebbent hier al ghewonnen vrij.
 
Quaden Raet.
 
Dat zal hem dincken met allen goet.
 
Ic gaet hem condeghen metter spoet,
 
Ic loope haestelic wederomme,
 
Scerp Onderzouc.
 
Gaet, zeght hem haestelic dat ic comme.
 
Quaden Raet.
685
Wat, Lucijfer, meester, hau! spoet hu zeere,
 
Het werdt al onse met volle keere.aant.
 
Lucijfer.
 
Scerp Onderzouc, te goeder tijt
 
Zidi ghegaen, dies hebbic jolijt!
 
Scerp Ondersouc.
 
Wij hebbender vijve in de nette ghevaen,
690
Ic hope wij zullender noch ander bij bringhen.
 
Bereet de plaetse, ic comme zeer saen;
 
Zij conen zo wel ons liedeken zinghen.
 
Lucijfer.
 
Ic comme hu bij tot haren verdriete,
 
Al hebben zij gheweest so fier,
695
Wij zullense nu gaen doen te niete,
 
Wij sullense gaen braen in thelsche vier.
 
Scerp Ondersouc.
 
Alle tsamen met huije ende met haer!
 
[Sij sullen noch hebben tormenten swaer.]aant.
 
Lucijfer.
 
Ras! brinct mij die joffere vol hoverdie gheswollen,
700
Die willic subijt gaen rollen
 
In dhelsche stec,
 
Daer men niet en berrent dan sulfer ende gloijende pec;
 
Haren hoverdeghen bec wert daer haest gheciert.
 
Zondach noch mesdach en heeft zu gheviert;
705
Ic zalse te niete doen met mijn venijnighe clauwen.
 
Hoverdie.
 
Och! hoe zwaer es mij dit anschijn te anscauwen,
 
Haddic toch ditte gheweten te voren!
 
Lucijfer.
 
Dat ghi nu daeromme dinct, es al verloren.aant.
 
Haddi dit overdacht te voren, ghi vuil sletere,
710
De simpele ootmoedicheit ware hu nu betere
 
Dan hoverdiën ende pompernijen,
 
Maer het dochten hu doen al fantazijen.
 
Hu blancketten ende hu ghestrijcsele,
 
[Hu pareeren ende hu gheprijcsele,]aant.
715
Ende al dijn ijdel vernuft pareseeren,
 
Ten mach hu niet met allen proffijteren.
 
Zonder cesseren zuldi branden vroech ende spade,
 
Over hu en comt nemmer ghenade;
 
Dus werpse daer binnen in de gloeijende colen.
 
Quaden Raet.
720
[Her, her met haer, ter helscher scolen!]
 
Sleepse ten afgronde met huije en haren.
 
Scerp Ondersouc.
 
Wel, wel! ic gaese nu over varen.
 
Lucijfer.
 
Wa! IJdel Glorie, zijt willecomme,
 
Want ghij hebt mij ghedient ter meenigher somme,
725
Als ghij ghinct glorieuslic al wispelen ende waijende,
 
Ende op hu teentjens gentelic draijende,
 
Ende doen ghij, als een venijnich serpent,
 
Hu zelve maectet zeer dunne ende gent,
 
Gaende gherent, verchiert met selver en gaudt,aant.
730
Als of ghij den keiser van den lande hadt ghetraudt.
 
Niet dan de menschen te behaghen, dat was hu hende;
 
Ghij peinsde dat hu niemant en kende,
 
Maer ghi waert verdoolt en dwazelic ingient,
 
Dus hebdi hier duere deewich verdriet verdient.
735
Hu en weetic nu gheenen anderen raet
 
Dan dat ghij het helsche vier voor uwen loon ontfaet.
 
IJdel Glorie.
 
Och! of ic nooint en hadde gheleeft,
 
Zo en hadic ooc niet in zonde ghesneeft.
 
Quaden Raet.
 
Tes nu te late om penitencie,
740
Compt en onfangt nu dijn sententie;
 
Wij zullen hu leeren ons liedeken zinghen,
 
Wij zullen er vroelic op dansen ende springhen.
 
Lucijfer.
 
[Voert, voert met dese quade scijte,]
 
Maect ons van dese luffe quijte!
 
Scerp Onderzoec.
745
Werdt ghedaen, Meester, hu ghebot;
 
Ic gase werpen in enen ziënden pot.
 
Lucijfer.
 
Hau! Roeckeloose, hoe zijdi hier gheraect?
 
Hoe hebdi hu dinghen aldus ghemaect
 
Ende int raboij messelic ghesteken,
750
Den tijt us levens roeckeloos versleten?
 
Met de hoverdie waerdi gheerne een,
 
Om schossen en brassen waerdi licht te been.
 
Roeckeloose.
 
O allendighe creature, wats mij ghesciet,
 
Dat ic mij vinde in dit verdriet.
755
Wee mij, ic moet in deewich torment zonder aflaten.
 
Lucijfer.
 
Wat, quaet jaer! hoe zuldi hu ghelaeten!
 
Pelsabuic.
 
Beidt, Meester, laet mij met haer ghewerden;
 
Ic zalse gaen met voeten terden!
 
Lucijfer.
 
Comt herwaerts, au! ghij Tijtverlies,
760
Want zeer neerstich hebdi ghedaen dat ic hu inblies,
 
Dwelc was juust naer mijn kas eenpaer;
 
Een paternoster te lesene viel u veel te swaer,
 
Maer om te dansen ende te oveeren gheele nachten lanck,
 
Daer toe en waerdi niet te cranck.
765
Dwas wel uwen danck, zulcs mocht men beseffen,
 
Maer aen den zanc der deugden en wildi niet heffen;
 
Dat docht hu al tateringhe ende groot dangier,
 
Dus leetse van hier in het eewich vier.
 
Tijtverlies.
 
Aij, mijn herte es in grooter persse!
770
...............aant.
 
Lucijfer.
 
Ach, ach, aij! zaudt ghij bet hebben ghevaren?
 
Ghi hebt mij ghedient zo vele jaren!
 
Pelsabuic.
 
Comt hier, hau! Tijtverlies, ziedi niet dat ic wincke?
 
Ic zal hu in dien afgrond der hellen zincken.
 
Lucijfer.
775
Willecomme, Zotte Collacie, mijne vriendinne bijsonder,
 
Waer hebdij zo langhe ghedraelt, hebic wonder.
 
Zijdi nu gheel tonder, coendij niet met allen
 
Hu verwecken, en alle zaken waren hu te [ghevallen]?aant.
 
 
 
(Hier ontbreken eenige verzen.)
 
Pelsabuic.
 
Achaij, achaije! wij gaense beghecken,
780
Wij gaense tsollen ende hutrecken;
 
Het zal haer jammerlic zeere vervelen.
 
Adie! dits thende van onsen spelen.
Pause.
 
Concluse.
 
Eerwerdighe heeren ende vrauwen,
 
Wij bidden hu dat ghij dit wilt onthauwen.
785
Die hier al tsamen vergadert zijt
 
Ende als pilgrims de weerlt doerlijt.
 
En laet hu doch ooc niet vervelen
 
Van de simpelheden onser spelen.
 
Wij kennen dat es opt ruitste ghesciet;
790
Twas jonsteghe minne, die ons dat riet
 
Tuwer allere vreught ende recreacie,
 
Wel betrauwende der Godlicker gracie,
 
Dat ghij sult breeder considereren,
 
Wat onse simpelheit mach declareren,
795
Ende hu in tijts hier voren verhoeden,
 
Eer ghij gesleghen werdt metten roeden.
 
Dus bidden wij hu, neempt exempel hier an,
 
Ende wilt hu wachten van zonden voert dan,aant.
 
Hu consciencie wilt houden onbevlect en puere,
800
Want ghij en weet noch dach noch huere
 
Wanneer den heere commen sal,
 
Die nederdaelde in deertsche dal.
 
Hij verleene hu alle vroed ende wijs
 
Zijn zoete hemelsch paradijs.
 
Amen.
Pause.
 
finis.
Dan gaen zij met vreughde huut: Onsen Heere voren metten inghelen, ende Maria daer naer metten maeghden, ende men draeght haren mantel.

Vorige Volgende

Over het gehele werk

titels