Gedichten

[p. 91]

Volt den Beker nog eens.

Volt den beker nog eens, want nog nooit vóór deez' tyd
Voelde ik vreugde als die thans my het herte verblydt.
Drinken wy! - wie zou niet? - Want ter wereld is toch
In den beker alleen noch verraed noch bedrog!

Ik heb alles gesmaekt van het leven des mans:
My gebakerd in 't licht van een' oogstrael vol glans;
'k Heb bemind! - en wie niet? - Maer, gy herten, verklaert,
Of wel ooit waer genot aen de drift was gepaerd?

In de dagen der jeugd, als het hert, in zyn lent',
Nog durft droomen, dat vriendschap geen vleugelen kent,
Had ik vrienden! - wie niet? - Maer geen tong, die belydt,
Dat er vrienden zoo trouw zyn, o wyn, als gy zyt!

[p. 92]

 

Onbestendig is 't herte eener vryster en boos;

 

Alle vriendschap is dwarlwind - en gy blyft altoos!

 

Gy wordt oud - en wie niet? - maer wat is er op aerd',

 

Dat steeds krachten als gy met de jaren vergaêrt!

 

 

 

Schoon gezegend met al wat de liefde kan biên,

 

Zoo wy enkel de schaduw eens meêminnaers zien,

 

Zyn wy nydig? - Wie niet? - En gy kent zulk geen lot,

 

Want hoe meer u genieten, hoe meerder 't genot!

 

 

 

Wanneer eindlyk van 't leven geen bloeisel meer rest,

 

Dan wordt al onze toevlugt de beker op 't lest;

 

En wy vinden - niet zoo? - als 't voordezen ook was,

 

De eedle waerheid nog steeds op den boôm van het glas.

 

 

 

Als de doos van Pandora werd opengedaen,

 

Ving 't beheer der ellende op het aerderyk aen.

 

De hoop bleef - deed zy niet? - Maer wat maekt ons die deugd?

 

Wy, wy kussen den kroes en zyn zeker van vreugd.

 

 

 

Leve lang dan de druif! Te vergeefs snelt de tyd,

 

Want de jaren des wyns maken de onze verblyd;

 

Sterven moet men, - Wie niet? - zyn onz' schulden voldaen,

 

Dan heeft Hebe hier boven nooit ledig te staen!

1840.