Gedichten

[p. 89]

Het Graf.

Het graf is diep en donker,

En hachlyk is zyn rand;

Het dekt met zwarte zoomen

Een onbekende land.

Het lied der nachtegalen

Stroomt in zyn' schoot niet los;

De traen der vriendschap droppelt

Alleen op 's heuvels mos.

Verlaten weeûwen wringen

Vergeefs de handen rond;

En 't kermen van de weezen

Dringt niet tot in den grond.

[p. 90]

 

Hier woont aen geene zyde

 

De rust, die 't hert verheugt;

 

Slechts door de donkre poorte

 

Komt men tot de eeuwge vreugd.

 

 

 

Het arme hert hierneder,

 

Van lyden afgetobd,

 

Erlangt maer eerst den vrede,

 

Wanneer het niet meer klopt.

1840.