Gedichten
(1856)–Karel Lodewijk Ledeganck–
Auteursrechtvrij
[pagina 93]
| |
I.Gy dondert over my uwe oordeelen, o Heer!
En myne beendren zyn van angst en vrees geslagen,
En myne ziel verschrikt zoo zeer!
Verbaesd durf ik tot u nauw een gedachte wagen,
Daer zelfs de hemelen niet rein zyn in uw oog.
Zoo gy in englen zelfs de boosheid hebt gevonden,
En hen niet hebt gespaerd, wat of ik worden moog'?
De sterren vielen uit des hemels breeden boog,
En ik, een nietig stof, waer zal ik hoop op gronden?
Die schenen 't goed te doen, die zonken laeg in zonden,
En die hunn' mond het brood der englen mogten biên,
Die heb ik, ach! den draf der zwynen smaken zien!
| |
[pagina 94]
| |
II.Er is dan geene heiligheid,
Zoo gy o Heer! uw hulp ontzeit.
Geen wysheid baet, die gy niet leidt;
Geen sterkte helpt, die gy niet voedt;
Geen kuischheid, die gy niet behoedt;
Geene eigen magt, die ons verweert,
Indien ze uw heilge wake ontbeert.
Verlaten, zinken wy ten grond,
Bezocht, herryzen wy terstond;
Want zyn wy ongestadig, Gy
Versterkt en staet de zwakheid by,
En zyn wy koud en traeg te moed',
Door U raekt weêr het hert in gloed.
| |
III.Wat moet ik van my zelv' ootmoedig, needrig denken!
Hoe luttel van gewigt, heb ik van 't goede al iets!
Hoe diep stort ik ter neêr in d'afgrond van uw wenken,
Waer ik my niets bevind te zyn, dan enkel niets.
O metelooze zwaerte, onoverzienbre golven,
Waerin ik my verlieze, als niets in al bedolven!
Waer bergt zich dus de waen, de waen van ons waerdy?
Alle ydelheid smelt in uw oordeel over my!
| |
[pagina 95]
| |
IV.Wat is toch alle vleesch voor uw gezicht?
Tergt wel het slyk zyn' eigen' maker ligt?
Hoe zal hy ooit een ydel zwetsen wagen,
Wiens hert in waerheid Gode is opgedragen?
Hem blaest zelfs niet de gansche wereld aen,
Die zich de waerheid maekt ten onderdaen.
Hem roert geen lof, geen handgeklap der menigt',
Die al zyn hoop in God alleen vereenigt;
Want zy die spreken zelv' zyn niet met al,
Zy gaen voorby gelyk hun lofgeschal,
Daer Godes waerheid eeuwig duren zal!
1840. |
|